|
واژه |
معنی واژه |
واژه |
معنی واژه |
|
دلیران |
پهلوانان |
که |
چه کسی |
|
کینه |
دشمنی |
طالب |
خواهان |
|
سپهر |
آسمان |
ابرش |
اسب خالدار |
|
برانگیختن |
تحریک کردن |
برافشاندن |
پراکندن |
|
چو |
وقتی که |
رزمگه |
میدان رزم |
|
باستاد |
بایستاد |
همرزم |
حریف، هم نبرد |
|
گریبان |
یخه |
هوس |
میل |
|
بر |
پیش، نزد |
بهر |
برای |
|
دستوری |
رخصت، اجازه |
هژبر |
شیر |
|
امتناع می کند |
سرباز زدن |
مُلک |
فرمانروایی |
|
ژیان |
خشمگین، درّنده |
به پیشش برآمد |
جلویش درآمد |
|
کین |
کینه، دشمنی |
عَلَم |
پرچم |
|
فلک |
آسمان |
سهم |
ترس، تیر، بهره |
|
باختن |
از دست دادن |
سهمگین |
ترس آور |
|
برافراخت |
بلند کرد |
شاخ |
شاخه |
|
چو |
هنگامی که |
نمودن |
نشان دادن |
|
شاهد |
زیبارو |
کم |
کمتر |
|
نهادن |
قرار دادن |
آوردگاه |
میدان جنگ |
|
بس |
بسیاری |
بردمید |
بلند شد |
|
لخت لخت |
پاره پاره |
قبا |
گونه ای جامه |
|
ماهر |
ورزیده |
ضرب |
زدن |
|
حرب |
جنگ |
بی سر تنش |
تن بی ارزش |
|
غضنفر |
شیر |
وصی |
جانشین |
|
نبی |
پیامبر |
ساختن |
درست کردن |
|
برافراخت |
بلند کرد |
پی |
به دنبال، پا |
|
ژنده |
هم تبار با گنده، بزرگ |
بینداخت |
بزد |
|
چو |
چون، هنگامی که |
خصم |
دشمن |
|
دم |
لبه |
تیغ |
شمشیر |
|
چون |
هنگامی که |
گام |
قدم |
|
پور |
فرزند مذکّر، پسر |
نام آور |
سرشناس |
|
بود |
می باشد |
وطن |
میهن |
|
کیش |
آیین، دین، مذهب |
فرزانگی |
دانایی، خردمندی |
|
رسم |
آیین |
افلاک |
جمع فلک، آسمان ها |
|
یزدان |
خدا |
اهریمن |
شیطان |
|
اوج |
بالاترین درجه |
عزّت |
سربلندی |
|
آغشته |
تر شده، آمیخته |
گوا |
دلیل، شاهد |
|
اخلاص |
پاکی |
مٌنزه |
پاک |
|
دَغل |
فريبکاری |
دان |
فعل امر؛ بدان |
|
غزا |
جنگ |
دست یافت |
رو به رو شد |
|
خَدو |
آب دهان |
افتخار |
باعث سربلندی |
|
نبی |
پیامبر |
اندر |
در |
|
در زمان |
فوراً |
کاهلی |
سستی، درنگ |
|
حیران |
متعجب، شگفت زده |
عفو |
بخشش |
|
بی محل |
بی موقع |
زین |
مخفف «از این» |
|
رحم |
مهربانی |
بی محل |
نامناسب |
|
تیغ |
شمشیر |
افراشتی |
بلند کردی |
|
بگذاشتی |
رها کردی |
افگندی |
انداختی |
|
حق |
خدا |
از پی |
برای |
|
هوا |
میل، آرزو |
فعل |
کار، عمل، رفتار |
|
شاه دین |
منظور حضرت علی (ع) |
||
|
شتافت |
حمله ور شد، عجله کرد |
||
|
فرنگ |
باخترزمین به ویژه اروپا |
||
|
تپیدند |
لرزیدن و مضطرب شدن |
||
|
حبیب |
دوست، منظور پیامبر است |
||
|
خاییدن |
جویدن، به دندان نرم کردن |
||
|
گوهر |
سنگ گران بها از قبیل مروارید، الماس |
||
|
کیمیا |
مادّه ای فرضی که به گمان پیشینیان، فلزاتی مانند مس و قلع را به طلا و نقره تبدیل می کند |
||