گونه های نثر فنی و مصنوع جایگاهی ندارند.
توصیف پدیده ها و شخصیتها در نثر این دوره ،عینی کوتاه، بیرونی و مشخص است.
قالب ها و ساختار داستانی متنوع و گوناگون است.
در نشر این دوره سبک های متفاوتی در داستان نویسی وجود دارد.
مثال
سبک جمال زاده سبک آل احمد سبک هدایت و سبک دولت آبادی
سطح فکری:
نثر داستانی تنوع مضمون دارد.
زمان های تاریخی ،سیاسی ،علمی فلسفی و.... نگاشته میشوند.
اساطیر یونانی ،رومی هندی و عبری رد پای آشکاری در داستان نویسی معاصر دارند.
مکتبهای فلسفی و ادبی قرن نوزدهم و بیستم اروپا مانند رمانتیسم در ادبیات داستانی این دوره حضوری آشکار و تأثیر گذار دارند.
مثال
از موضوعات عمده داستان در این دوره میتوان به عشق ،انسان ستیز با خرافات آموزش و پرورش نفت مسائل ،زنان ،روشن ،فکری به داری کارگری سیاست استبداد انقلاب و جنگ اشاره کرد.
الف) شعر:
سطح زبانی:
زبان و واژگان شعری در قصاید دوره انقلاب به سبک خراسانی نزدیک است.
واژگان متناسب با دین جبهه و جنگ شهادت ایثار و وطن دوستی در شعر و نثر این دوره بیشتر شد.
باستان گرایی و علاقه فراوان به استفاده از واژه های کهن در زبان شعر این دوره محسوس است.
آشنایی زدایی زبانی و روی آوردن به ترکیبهای بدیع و بی سابقه که در نتیجه روی آوردن به مفاهیم انتزاعی حاصل شده است.
سطح ادبی:
بعد از پیروزی انقلاب قالب های سنتی مورد توجه قرار گرفت و شیوۀ نیمایی به ویژه در میان جوانان و انقلابیون تا حدودی از رونق افتاد و قالب های قصیده و غزل رایج شدند.
در شعر سنتی این دوره تقلید از سبک عراقی و خراسانی و تمایل به آنها زیاد است.
گرایش به خیال بندی شعر برخی شاعران این دوره را گاه به شعر بیدل و صائب نزدیک کرده است.
در سال های نخستین شعر این دوره از تمثیل و نمادگرایی کمتر بهره گرفته است و شاعران به صراحت بیان روی آورده اند؛ اما به تدریج با الهام از فرهنگ ،اسلامی تمثیل و نماد در ادبیات راه پیدا کرد.