علامتهای یک اسم

علامتهای منصوب بودن یک اسم

الف) در اسم های مفرد و جمع مکسر، حرکت( ــَ یا ـًـ ( در آخرین حرف کلمه 

ب) در اسمهای جمع مؤنث سالم، حرکت(ــِـ یا ــٍ) در آخرین حرف کلمه 

ج) در اسم های مثنی، ( َ ینِ) یا (تَینِ) در آخر کلمه 

د)در اسم های جمع مذکر سالم،علامت (ینَ) در آخر کلمه

علامت های مرفوع بودن یک اسم

الف) اسمهای مفرد یا جمع مکسر یا جمع مؤنث سالم، برای مرفوع شدن آخرین حرف کلمه یکی از حرکات ــُـ یا ــٌ می‌گیرد.

ب) اسمهای مثنی (دوتایی)، برای مرفوع شدن، آخرشان علامت «انِ» یا «تانِ» می آید. (مذکر و مؤنث)

ج) اسمهای جمع مذکر سالم هم برای مرفوع شدن، آخرشان علامت «ونَ» می‌گیرد.

«إنَّ» کل جمله ی بعد از خود را تاکید می کند.

تاکید روی کل جمله می باشد.

«أنَّ» به معنی «که» بوده و دو جمله را به هم ربط میدهد و گاهی اوقات در پاسخ به سوالات پرسشی بصورت «لِاَنّ» می آید و در صورتیکه «لِاَنّ» باشد، باز هم جزء حروف مشبهة بالفعل خواهد بود.

گاهی اوقات به حروف «إنَّ» و «أنَّ» حرف «ما» متصل می شود (إنَّ + ما ← إنّما) و باعث میشود که این حروف در ظاهر جمله تغییری ایجاد نکنند و به عبارتی خاصیت خودشان را از دست بدهند.

الطّفلُ: مبتدا و مرفوع / جائعٌ: خبر و مرفوع

الطّفلَ: اسم إنّ و منصوب / جائعٌ: خبر إنّ و مرفوع

الطّفلُ: مبتدا و مرفوع / جائعٌ: خبر و مرفوع (اینجا چون حرف «ما» به «إنّ» اضافه شده پس مبتدا را منصوب نکرده، در ضمن «إنّما» را بصورت «فقط / تنها» ترجمه میکنیم.)

«لکنَّ» به معنای (اما / ولی) بوده و برای کامل کردن پیام و برطرف کردن ابهام جمله ماقبل استفاده میشود.

گاهی اوقات حرف حرف لکنَّ تبدیل به لکِنْ میشود (تشدید روی حرف «ن» به ساکن تبدیل میشود

در اینصورت لکنَّ نمیتواند مبتدا را منصوب کند و بعبارتی در این حالت خاصیتش را از دست میدهد

«لیْتَ» به معنی (کاش / ای کاش) می باشد و بیانگر آرزوهای محال و دست نیافتنی است و در عربی به آرزوی محال و دست نیافتنی «تمنّی» می گوییم.

گاهی اوقات «لیتَ» بصورت «یا لَیتَ» می آید که در اینصورت باز هم «ح.م.ب» خواهد بود.

«لَعَلَّ» به معنی (شاید / امید است) بوده و باید مراقب باشیم که معنی آنرا با معنی «لَیتَ» اشتباه نگیریم.

ضمناً «لَعَلَّ» در مورد امور ممکن و دست یافتنی به کار می رود، و در عربی به آرزوهای ممکن و دست یافتنی «تَرَجّی» می گوییم.

«کأنَّ» به معنی (گویا، مثل اینکه، مانند) و «ح.م.ب» بوده و باید مراقب باشیم که آن را با (کانَ) که از افعال ناقصه می باشد، اشتباه نگیریم.