باز تولید هویت اجتماعی

هر فرد در جامعه ایی متولد می شود که نسل های قبل او آن را ساخته اند. این جامعه پس از تولد فرد، بخشی از هویت اجتماعی او را تعیین می کند، یعنی آن فرد را به عنوان یکی از اعضای خود به رسمیت می شناسد و برای او ویژگی هایی متناسب با موقعیتی که در آن قرار گرفته است، در نظر می گیرد. در این زمینه می توان به صدور شناسنامه برای نوزادان اشاره کرد.

فرد با آموزش های اساسی و ماندگاری که در خانواده می بیند، به عنوان اولین پایگاه جامعه پذیری اولین و مهمترین آشنایی را با جامعه ایی که در آن متولد شده است پیدا می کند و در ادامه و تکمیل ۱- مدرسه ۲- مسجد ۳- مجالس علمی ۴- گروه های همسالان ۵- رسانه های جمعی از دیگر عوامل آشنایی فرد با جامعه ایی هستند که در آن زندگی می کند.

فرایند جامعه پذیری همواره با موفقیت همراه نیست و ممکن است برخی افراد به طور کامل جامعه پذیر نشوند، یعنی افرادی هستند که از پذیرش عقاید و ارزش ها و هنجارهایی که اجتماعی سرباز می زنند، به حقوق و تکالیف خود پایبند نیستند، نقشی را که جامعه از آنها انتظار دارد، نمی پذیرند و رفتارهای مخالف انجام می دهند.

جامعه پذیری: 

به فرایندی که هر فرد برای مشارکت در زندگی اجتماعی دنبال می کنند و مسیری که برای شکل دادن به هویت اجتماعی افراد طی می شود «جامعه پذیری» می گویند.

کجروی اجتماعی: 

به کنش هایی که برخلاف ارزش ها و هنجارهای جامعه هستند «کجروی اجتماعی» می گویند.

 هر جامعه ایی علاوه بر «جامعه پذیری» برای پیشگیری از کجروی اجتماعی و کنترل آنها روش هایی مانند:

الف) تبلیغ و اقناع

ب) تشویق و پاداش

ج) «تنبیه و مجازات» را به کار می گیرد.

کنترل اجتماعی: 

به مجموعه فعالیت هایی که برای پذیرش فرهنگ جامعه و انطباق با انتظارات جامعه انجام می گیرد «کنترل اجتماعی» می گویند.

 امر به معروف و نهی از منکر از جمله راهکارهای اسلام برای جامعه پذیری و کنترل اجتماعی است.