دندان ها و زبان تشکیل دهنده ی دهان هستند. وقتی غذا را می جوید، در واقع آن را با دندان هایتان ریز می کنید. حرکت زبان نیز سبب می شود تا غذا با بزاق دهان ترکیب شود و به صورت توده های خمیری شکل در آید.
1- پیش: بریدن و تکه تکه کردن غذا (۴ عدد)
2- نیش : بریدن و تکه تکه کردن غذا (۴ عدد)
3- آسیای کوچک : خرد و له کردن غذا (۸ عدد)
4- آسیای بزرگ: خرد و له کردن غذا (۱۲عدد)
بزاق دهان دارای آب و آنزیم است و از غده های بزاقی ترشح می شود.
آنزیم ها مولکول هایی اند که سرعت واکنش های شیمیایی را زیاد می کنند. بعضی از آنزیم ها تجزیه ی مواد غذایی را سرعت می بخشند. مثلاً نوعی آنزیم بزاقی در تجزیه نشاسته به قند ساده (گلوکز) نقش دارد.
این غده ها با ترشح بزاق باعث لغزنده شدن غذا و تغییر شیمیایی در آن می شوند. ترشح بزاق با نگاه کردن به خوراکی هایی که به خوردن آن ها علاقه مندیم یا حتی زمانی که اسم مواد خوراکی مورد علاقه مان را می شنویم، افزایش می یابد.
امروزه از آنزیم ها در صنعت استفاده می برند . یک مثال افزودن آنزیم به پودر های ماشین لباسشویی است. با این کار قدرت تمیز کنندگی پودرهای لباس شویی افزایش می یابد.