متون درس «جَواهِرُ الْکَلامِ» و معنی:

1. «هَلْ جَزاءُ الْحْسانِ إلَّا الْحْسانُ»      الرّحمن/60

1. ایا پاداش نیکی جز نیکی است؟

2. الْمؤمِنُ قَليلُ الْكَلامِ كَثيرُ الْعَمَلِ.     الإمام عليٌّ (ع)

2. مومن کم سخن می گوید و بسیار عمل می کند.

3. سُکوتُ اللِّسانِ سَلامةُ الْإنْسانِ.       الإمام عليٌّ (ع)

3. خاموشی زبان سلامی انسان است.

4. رُبَّ کَلامٍ جَوابُهُ السُّکوتُ.                الإمام عليٌّ (ع)

4. چه بسا سخنی که جواب ان خاموشی است

5. الْوَقْتُ مِنَ الذَّهَبِ.                        حِکمةٌ

5. وقت (زمان) طلاست

کُنوزُ الحِکَم

1. اَلنَّظافَةُ مِنَ الإيمانِ، و الإيمانِ و صاحِبُهُ فِی الجَنَّةِ.

1. پاکیزگی از ایمان است، و پاکیزگی و صاحبش در بهشت هستند.

2. الْوَحْدَةُ خَیْرٌ مِنْ جَلیسِ السُّوءِ.

2. تنهایی ، بهتر از همنشین بد است

3. إنَّ حُسْنَ الْعَهْدِ مِنَ الْإيمانِ.

3. به راستی که خوش پیمانی ، از ایمان است

٤. الْعَجَلَةُ مِنَ الشَّيْطانِ.

4. عجله از شیطان است (عجله کار شیطان است)

٥. رُبَّ کَلامٍ کَالْحُسامِ.

5. چه بسا سخنی که مانند شمشیر است

کَنزُ النَّصیحةِ

1. أفْضَلُ النّاسِ أنْفَعُهُم لِلنّاسِ.   رَسولُ اللهِ (ص)

1. بهترین مردم، سودمندترینشان برای مردم است.

2. الْخَيرُ کَثيرٌ وَ فاعِلُهُ قَليلٌ.  رَسولُ اللهِ (ص)

2. خوبی بسیار است و انجام دهنده ی آن (خوبی) کم است

3. الْإنسانُ عَبْدُ الْحْسانِ.  الَإمام علَي (ع)

3. انسان، بنده نیکی است

٤. بَلاءُ الْنسانِ في لِسانِهِ.  الَإمام علَي (ع)

4. آفت انسان در زبانش است

٥. سَلامَةُ الْعَيْشِ في الْمُداراةِ.  الَإمام علَي (ع)

5. سلامت زندگی در مدارا کردن است

الْحِکَمُ النّافِعَةُ

1. الْعْمالُ بِالنّيّاتِ.   رَسولُ اللهِ (ص)

1. کار به نیت ها بستگی دارد

2. عَلَيْكَ بِمُداراةِ النّاسِ.  رَسولُ اللهِ (ص)

2. بر تو (لازم) است که با مردم مدارا کنی

3. حُسْنُ الْخُلُقِ نِصْفُ الدّينِ.  رَسولُ اللهِ (ص)

3. خوش اخلاقی نیمی از دین است

٤. الْجَنَّةُ تَحْتَ أقْدامِ الُْمَّهاتِ.  رَسولُ اللهِ (ص)

4. بهشت زیر پای مادران است

٥. يَدُ اللّهِ مَعَ الْجَماعَةِ.  الإمام عَليٌّ (ع)

5. دست خدا با گروه است

المَواعِظُ العَدَئیَّةُ

1. النَّظَرُ في ثَلاثَةِ أَشْياءَ، عِبادَةٌ:

1. نگاه کردن در سه چیز عبادت است:

«النَّظَرُ في الْمُصْحَفِ» و «النَّظَرُ في وَجْهِ الْوالِدَينِ» و «النَّظَرُ في الْبَحْرِ».

«نگاه کردن به قرآن» و «نگاه کردن به چهره ی والدین» و «نگاه کردن به دریا»

2. أَربَعَةٌ قَليلُها کَثيرٌ: «الْفَقْرُ وَ الْوَجَعُ وَ الْعَداوَةُ وَ النّارُ.»

2. چهار چیز اندکش زیاد است: «فقر و درد و دشمنی و آتش»

3.خَمْسَةُ أشياءَ، حَسَنَةٌ في النّاسِ: «الْعِلْمُ وَ الْعَدْلُ وَ السَّخاوَةُ وَ الصَّبْرُ وَ الْحَياءُ.»

3. پنج چیز در مردم نیکوست : «دانش و عدل (داد) و گشاده دستی و صبر و حیا (شرم)»