نمونه سوالات تستی فصل 6 عربی هفتم همراه با جواب تشریحی

بنت: بَنات

فاکِهه: فَواکِهِ

شَجَر: اَشمار 

رَجُل: رِجال

أيها الطفل، أنتَ جَلَستَ فى الغُرفة

هَل هِىَ أخَذَت تلك الرِّسالة

يا بِنتي، لماذا أنتِ نَسيتِ إسمي

إلهي، أنتِ خَلَقتُ السموات و الأرض

نَحنُ حَزِناً قلیلاً: ما ناراحت نشدیم

انت ما نَجَحت: تو موفق نشدی

أنا نَسیتُ شیئاً: من چیزی را فراموش نکردم

أنتَ رَفَعتَ القَلَمی: من بلند کردم قلمم را

هیَ

أنا

هوَ

نحنُ

۴

۳

۲

۱

اَینَ اُسْرَتُکَ؟ هُناک، هُم واقفونَ.

ماذا فی یَدِکَ؟ لِحَقیبَتی

کَیفَ انْتَ؟ نَحنُ بِخَیرٍ

مَنْ هولاءِ؟ الجُنْدِیانِ

پدر بزرگت را نشناختی.

پد ر بزرگت را ندیدی.

مادر بزرگت را نشناختی.

مادر بزرگت را ندیدی.

تو به زمین افتادی.

شما به زمین افتادی.

او به علی گفت.

او روی زمین افتاد.

هُنَ

هیَ

أنتِ

هوَ

هیَ خَرجَت

أنتَ کتبتَ

هوَ رَجعَت

أنا قراتُ

نَعَم، کانَ واقِفاً عِنْدَ والِدهِ.

لا، کانَ واقِفاً جَنْبَ والِدَتِه.

لا، ما کانَ واقِفاً عِندَ والِدِهِ.

نَعَم، کانَ واقِفاً عِنْدَ والِدَتِهِ.

خرجنَ

خرجتُ

خرجتَ

خرجتِ

هُوَ

أنا

هذا

أنتَ

کتبتُ

کتبتَ

کتبتِ

کَتَبَت

نَحنُ مُسافِرونَ

نَحنُ صَدِیقُهم

نَحنُ طُلّابُ

نَحنُ طالِبَتانِ

وجدتُ

سمعَ

خرجنَ

خرجتِ

پدر بزرگت را نشناختی.

پد ر بزرگت را ندیدی.

مادر بزرگت را نشناختی.

مادر بزرگت را ندیدی.

عارف أکبر من الأخوین و سمیّة أکبر من الأُختین.

←

 عارف از دو برادرش بزرگتر و سميه از دو خواهرش كوچک تر است.

ذَهَبتُ مع والدی و والدتی إلی بیت جدّتی.

←

 من همراه با پدر و مادرم به خانة پدربزرگم رفتم.

نحن أخذنا الجوائز و فَرِحنا کَثیراً.

←

 ما جايزه ها را گرفتيم و بسيار خوشحال شديم.

فی المکتبة کَتَبنا واجباتنا ثُمَّ ذَهبنا إلی بیتنا.

←

تكاليف مان را در كتابخانه نوشتيم سپس به خانه رفتيم.

با خدايانم – آفرينشش – بسيار

با خدای ما – آفرينش او – خيلی

با خدايانمان – آفريدم او را – خيلی

با خدايانمان – آفرينش او – بسيار

کاتب

سائق

لاعِب

صالح

نَحنُ مُسافِرونَ

نَحنُ صَدِیقُهم

نَحنُ طُلّابُ

نَحنُ طالِبَتانِ

ضَربَ لَنا مثَلاً وَنَسِيَ خَلقَهُ. 

خیرُ النّاسِ أنفَعُهُم لِلنّاسِ.

بَیتُنا في بِدایَةِ هذا الشّارعِ وَالفُندُقُ قَریبٌ مِنه.

اِشتَریتُ مَلابِسَ نِسائیّةً و رِجالیةً لِلهَدیَّةِ

دشمنی، شایستگان، زیان، کوتاه

شایستگان، دشمنی، کوتاه، زیان

زیان، کوتاه، شایستگان، دشمنی

کوتاه، دشمنی، زیان، شایستگان

قالَ: گفت ، نَصَرنا: یاری کردیم

عَرَفتِ: شناخت ، صَعَدتَ: بالا بردی

قَطَعتُ: بریدی ، صَنَعَت: ساختم

عَبَرتَ: عبور کردی ، جَمَعنا: جمع کردم

كيف الجَوّ هناک؟!

ماذا اِشتريت؟

أ هی وقعت علی الأرضِ؟

نحن ما عبرنا الشارع بسرعةٍ

لعِبت

لعبتِ

لعبتُ

لعبتَ

السوال

الصلاة

النسیان

الفسیان

الناسِ خیر للناس انفعهُم

خیرُ الناسِ اَنفعهُم للناس

أنفعهم خیرُ للناسِ،الناس

للناسِ خیرُ، الناس اَنفعهم

وصلنا

جلسنا

عبرنا

حَفِظَ

وجدتُ

سمعَ

خرجنَ

خرجتِ

قالَ: گفت ، نَصَرنا: یاری کردیم

عَرَفتِ: شناخت ، صَعَدتَ: بالا بردی

قَطَعتُ: بریدی ، صَنَعَت: ساختم

عَبَرتَ: عبور کردی ، جَمَعنا: جمع کردم

اَینَ اُسْرَتُکَ؟ هُناک، هُم واقفونَ.

ماذا فی یَدِکَ؟ لِحَقیبَتی

کَیفَ انْتَ؟ نَحنُ بِخَیرٍ

مَنْ هولاءِ؟ الجُنْدِیانِ

۴

۳

۲

۱

هُنَ

هیَ

أنتِ

هوَ

هیَ

أنا 

هوَ

نحنُ

تو به زمین افتادی.

شما به زمین افتادی

او به علی گفت.

او روی زمین افتاد 

کاتب

سائق

لاعب

صالح

أفضل/ خیر

خلفَ/ وراء

بِدایة/ نِهایة

عُدوان/ عَداوة

لا

عن 

من 

ما

آلهة: خدا / عفوا: ببخشید

قصیر: کم / شَعَرَبِ: شعار داد

جَوّ: هوا / ضَرَبَ: ساخت

عَلَم: پرچم / خُسران: زیان