نمونه سوالات تستی فصل 14 فارسی هشتم همراه با جواب تشریحی

فدایی مازندرانی

سعدی

نظامی گنجوی

مولانا

فقط سوگوارانه

غمگین

شاد و پیروزمندانه

سوگوارانه ، حسرت و افسوس

امام حسین (ع)

حضرت عباس (ع)

 حضرت علی اکبر (ع) و حضرت علی اصغر (ع)

همه موارد

 از گفته او مپيچ سر را (كنايه)

  تاج عزّت به سرم بنهادی (تشخيص)

 غرقۀ بحر بلا بود در آن بر تشنه (تضاد)

 زهره شير است مرا، زهره تابنده شدم (جناس)

 اصل و نسب

 مأموران صلیب سرخ

 رژیم بعث

 روحیۀ قالب اسرای ایرانی

اگر به لحاظ کاغذ در مضیقه (تنگنا) نبودیم.

با توجه به تمام محدودیت هایی (کمبودهایی) که ایجاد می کردند.

به هر حال دیدم حسین علی مصمّم (با اراده) است.

آن روز فهمیدم که او به انگلیسی کاملاً مسلّط (مغلوب) شده است.

برد عباس جوان، ره چو سوی آب فرات / ماند بر یاد حسین (ع) تا صف محشر تشنه.

همچو ماهی که فتد زآب برون، آل نبی / می تپیدی دلشان، سوخته در بر تشنه.

چون در آمد در میان، غیر خدا / تیغ را دیدم نهان کردن سزا.

به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقی است / به ارادت بکشم درد که درمان هم از اوست.

 [آن] خسرو بی لشکر

 یکی دو [سال] بعد

 غرقۀ [بحر] بلا

 فضیلت [نماز] اوّل وقت

 تف: داغ - کام: دهان - غرقه: تشنه

مکرر: تکرار شونده - تبعید: فراری - نابغه: باهوش

 کلک: سرانگشت - رقم: عدد - عطشان: تشنه

آل نبی: خاندان پیامبر - شط: دریای سرخ - نسل: سلاله

شیر حقّم، نیستم شیر هوا / فعل من بر دین من باشد گوا (اندرزی)

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد / دل رمیدۀ ما را انیس و مونس شد (ستایشی)

آه و افسوس از آن روز که در دشت بلا / بود آن خسرو بی لشکر و یاور تشنه (سوگوارانه)

چون با ادب و تمیز باشی / پیش همه کس عزیز باشی (حماسی)

 مراعات نظیر و تشبیه و کنایه

مراعات نظیر و تضاد و تشبیه

 تضاد و تشبیه و کنایه

جناس و تضاد و تشبیه

 از گفته او مپیچ سر را

تشنه لب کشته شود در لب شط از چه گناه؟

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت

لختی بخند. خنده ی گل زیباست

سوی آب فرات

عباس جوان

 یاد حسین

 صف محشر

محمود فدایی مازندرانی - معاصر

محمود فدایی مازندرانی - سیزدهم

محمود درویش - معاصر

محمود درویش - سیزدهم

 جوان: مضاف الیه

یاد: مفعول

تشنه: مفعول

چو: حرف اضافه

 گفت:بر من تیغ تیز افراشتی *** از چه افگندی مرا بگذاشتی؟ (1-1)

 شد چنان از تف دل کام سخنور تشنه *** که ردیف سخنش آمده یک سر تشنه (0-4)

 گشت از کلک فدایی چو دلش دود بلند *** بر ورق کرد رقم بس که مکرر تشنه (0-3)

 آه و افسوس از آن روز که در دشت بلا *** بود آن خسرو بی لشکر و یاور تشنه (2-2)

از سوز دل و دیده، دوات خشک شد

 قلم با سوز روی دفتر تشنه نوشت

 دوات خشک شد و قلم با سوز نوشت

 دفتر هم تشنه از سوز دل است

  مسند، مضاف الیه، مفعول

 نهاد، صفت، مفعول

 مسند، صفت، مسند

 نهاد، مضاف الیه، مفعول

زیبایی جمله

تناسب جمله

هیچکدام

افزایش موسیقی

کتاب حکایت زمستان

فدایی مازندرانی

گزینه الف و ب

مولوی