جواب اندیشه و تحقیق صفحه 115 درس 11 دین و زندگی دهم انسانی (فضیلت آراستگی)

آراستگی یک فضیلت است که با هدف حفظ کرامت و شخصیت صورت می‌گیرد، در حالی که خودنمایی یک رذیلت است که با هدف جلب توجه و لذت‌جویی دیگران انجام می‌شود.

آراستگی همان زیبایی‌خواهی ذاتی انسان است که دین اسلام آن را تأیید می‌کند («إِنَّ اللَّهَ جَمِيلٌ وَ يُحِبُّ الجَمال»).

خودنمایی یا «تبرج» یک حالت افراطی و غیرعفیفانه از آراستگی است که قرآن آن را نهی کرده است.

1 تفاوت‌های زیستی و اهمیت حفظ زیبایی

جاذبهٔ زیستی بیشتر: خداوند، زیبایی‌های طبیعی و جنسیتی ویژه‌ای در وجود زن قرار داده است که جذابیت بیشتری برای جنس مخالف ایجاد می‌کند.

نیاز به حفاظت مضاعف: هر شیء گران‌بها و جذابی که طمع دیگران را برانگیزد، نیاز به حفاظت مضاعف دارد. عفاف مانند یک حصار برای این «گوهر» عمل می‌کند. بنابراین، میزان تلاشی که برای حفظ این جاذبه لازم است، ارزش عفاف را بالا می‌برد.

2 نقش اجتماعی زن در تربیت و آرامش خانواده

محور خانواده: زن، محور اصلی آرامش و تربیت در خانواده است. عفاف او، ستون سلامت روانی و اخلاقی خانواده و جامعه است.

اثرگذاری فراگیر: کم‌رنگ شدن عفاف زن، به دلیل اثرگذاری گستردهٔ او بر همسر و فرزندان، تمام ساختار خانواده و جامعه را در معرض آسیب قرار می‌دهد. در نتیجه، حفظ این خصلت برای تأمین سلامت اجتماعی، حیاتی‌تر است.

3 نقش عفاف در مدیریت طمع ورزی جامعه

کنترل طمع‌ورزی: در مبحث آراستگی و خودنمایی (تبرج)، تأکید می‌شود که آراستگی زن نباید به خودنمایی و جلب توجه تبدیل شود.

چرا؟ چون خودنمایی زن، غریزهٔ جنسی مرد را تحریک کرده و او را از حالت اعتدال خارج می‌کند و به سمت افراط و هرزه‌گری سوق می‌دهد. عفاف زن در اینجا، به طور غیرمستقیم، به عفت عمومی مردان نیز کمک می‌کند و محیط اجتماعی را از طغیان هوس‌ها حفظ می‌نماید.