جواب سوالات پایان درس صفحه 42 درس 2 از من تا خدا هشتم (یک خواب راحت)

درست است.

دلیل

در صفحه ۳۱ درس دوم، راوی از تملیخا می‌پرسد: "زندگی در زمان حکومت امام زمان برای کسانی که از دنیا رفته‌اند نیز ممکن است؟"

تملیخا در پاسخ می‌گوید: "وقتی امام زمان(عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف) ظهور می‌کند، خدا عده‌ای از مردگان را به این دنیا باز می‌گرداند".

همچنین بشیر اضافه می‌کند که اصحاب کهف نیز که قبلاً از دنیا رفته‌اند، زمان ظهور امام زمان باز می‌گردند و از وزیران ایشان می‌شوند^.

این سخنان به وضوح نشان می‌دهد که زندگی دوباره (رجعت) در زمان حکومت امام زمان (عج)، برای برخی از کسانی که از دنیا رفته‌اند، ممکن است.

دلیل عزیز شدن اصحاب کهف بر اساس آیه «نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُم بِالْحَقِّ إِنَّهُم فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِم»، ایمان آن‌ها به پروردگارشان (ربّ) است.

توضیح

ایمان به ربّ: تملیخا (یکی از اصحاب کهف) در توضیح این آیه می‌گوید که خداوند دلیل عزیز شدن آن‌ها را "ایمان به رَبّشان" بیان می‌کند.

معنی (ربّ): ربّ کسی است که به انسان چگونه زندگی کردن را می‌آموزد تا انسان در دنیا و آخرت به خوشبختی برسد.

عملکرد اصحاب کهف: اصحاب کهف برخلاف عده‌ای که فقط به خالق بودن خدا اعتقاد دارند، خدا را ربّ خود می‌دانستند. این یعنی آن‌ها راهی را که خدا برای زندگی کردن نشان داده بود، پذیرفتند و به آن عمل کردند.

تفاوت بین خالق بودن و ربّ بودن خدا در نحوهٔ پذیرش و ایمان انسان به اوست، و بله، می‌توان یکی را باور داشت و دیگری را نه.

خالق بودن اعتقاد به اینکه خداوند آفریننده جهان و انسان است. ربّ بودن اعتقاد به اینکه خداوند برنامه ریز و اداره کننده زندگی انسان است. ربّ کسی است که به انسان چگونه زندگی کردن را می‌آموزد تا در دنیا و آخرت به خوشبختی برسد.

امکان باور داشتن به یکی و نه دیگری

بله، می‌توان یکی را باور داشت و دیگری را نه.

باور به خالق بودن بدون ربّ بودن: عده‌ای هستند که با اینکه به خالق بودن خدا اعتقاد دارند، اما به ربّ بودن او اعتقادی ندارند.

معنای این عدم اعتقاد: این افراد می‌گویند: "ما خودمان می‌دانیم چگونه زندگی کنیم" و بنابراین به راهی که خدا برای زندگی کردن نشان می‌دهد (دین)، نیازی ندارند. این افراد خدا را ربّ خویش نمی‌دانند.

منظور از نیت در نماز این است که قصد انجام عملی (مانند خواندن نماز) را به خاطر اجرای فرمان خدا داشته باشیم.

توضیحات نیت در نماز

تعریف نیت: نیت یعنی من قصد انجام عملی (مثل خواندن سه رکعت نماز مغرب) را داشته باشم، آن هم فقط برای اجرای دستور خدا.

رکن نماز: نیت یکی از ارکان نماز است؛ یعنی اگر کسی بدون نیت به نماز بایستد، نمازش باطل است.

نحوه بیان: اگر چنین قصدی (اجرای دستور خدا) در دل وجود داشته باشد، دیگر فرقی نمی‌کند که نیت را به زبان بیاوریم یا نه.

راه‌کار اصلی برای اینکه همه کارهایمان مانند نماز عبادت محسوب شود، داشتن نیت الهی (نیت خدایی) در انجام آن کارها است.

راه‌کار: نیت الهی

اگر کسی دوست دارد همه کارهایش، مثل نماز، عبادت به شمار بیاید، باید در همه آنها نیت الهی داشته باشد.

منظور از نیت الهی: این است که هنگام انجام دادن هر کاری، از خود بپرسیم: "خدایا من با چه نیتی این کار را انجام دهم تا تو از من راضی باشی؟"پاسخ این سؤال این است که ببینیم چگونه می‌توانیم با آن کار، خدمت بیشتری به بندگان خدا کنیم و در مسیر اجرای فرمان او باشیم.

توضیح: با این نیت(خدمت به خلق برای رضای خدا)، هر صفحه از کتاب که می‌خوانید و هر دقیقه‌ای که سر کلاس حاضر می‌شوید، برایتان به‌عنوان عبادت ثبت می‌شود: به همین ترتیب می‌توان خوش‌رفتاری، کار کردن، کمک به مردم و ... را با نیت الهی به عبادت تبدیل کرد.