| خُمس | یک پنجم |
| احترم | احترام گذاشت |
| دَعا |
فرا خواند، دعا کرد «یَدْعُون:فرا می خوانند» |
| احتفاظ | نگاه داشتن |
| إساءة | بدی کردن |
| ذَکَر | مرد، نر |
| اِسْتَوَی | برابر شد |
| فَرَّقَ | پراکنده ساخت |
| فَرِحٌ | شاد |
| اَشْرَکَ | شریک قرار داد |
| قائِد | رهبر «جمع: قاده» |
| اعتَصَمَ | چنگ زد (با دست گرفت) |
| قائِم | استوار، ایستاده |
| أَکَّد | تأکید کرد |
| سَبّ | دشنام داد |
| أُنْثَی | زن، ماده |
| سُکّان | ساکنان |
| أَيُّ إساءة | هرگونه بدی، هرگونه بی ادبی |
| سِلْمِی | مسالمت آمیز «سِلْم: صلح» |
| تَجَلَّی | جلوه گر شد |
| تَعایَشَ |
همزیستی داشت «أَنْ يَتَعايَشُوا تَعايُشاً سِلْمِياً:که همزیستی مسالمت آمیز کنند» |
| سَواء | یکسان |
| تَفَرَّقَ |
پراکنده شد «لا تَفَرَّقُوا: پراکنده نشوید» «عَلی مَرّ الْعُصور: در گذر زمان» |
| جازَ |
جایز شد «لا یَجوز: جایز نیست» |
| عَمِیل | مزدور «جمع: عُمَلاء» |
| حَبْل | طناب «جمع: حِبال» |
| فَضْل | برتری، فزونی |
| حُرِّیَّة | آزادی |
| لَدَی | نزد «لَدَیْهِم: دارند» |
| حَمِیم | گرم و صمیمی |
| مَعَ بَعْض | با همدیگر |
| خِلاف | اختلاف |
| مِنْ دُونِ اللَّهِ | به جای خدا، به غیر خدا |
| علی مَرَّ العْصُورِ | در گذر زمان |