واکنش دستگاه ایمنی نسبت به مواد بی خطر ، حساسیت نام دارد . پاسخ دستگاه ایمنی به ماده حساسیت زا ، ترشح هیستامین از ماستوسیت ها و بازوفیل هاست . در نتیجه ی ترشح هیستامین ، علائمِ شایعِ حساسیت مثل قرمزی چشم و آبریزش از بینی ایجاد می شود
دستگاه ایمنی به حضور میکروب های مفید در دستگاه گوارش پاسخ نمی دهد . به عدم پاسخ دستگاه ایمنی در برابر عوامل خارجی ، تحمل ایمنی می گویند دقت کنید که در سطح پوست ما میکروب هایی زندگی می کنند که با شرایط پوست ، از جمله اسیدی بودن ، سازش یافته اند وجود این میکروب ها در سطح پوست ، تحمل ایمنی محسوب نمی شود ! بلکه به خاطر سازش خودِ میکروب است
بیماری های خود ایمنی بیماری هایی هستند که در آن ها ، یاخته های سالم خودی به عنوان عامل بیگانه شناسایی شده و به آن ها حمله می شود . مثلا در دیابت نوع 1، دستگاه ایمنی به یاخته های تولیدکننده انسولین حمله میکند و آنها را از بین میبرد
مالتیپل اسکلروزیس یا MS بیماری خود ایمنی دیگری است که در آن میلین اطراف یاخته های عصبی (نه خود یاخته ها !!(در مغز و نخاع (میلین یاخته های دستگاه عصبی محیطی از بین نمی رود !) مورد حمله دستگاه ایمنی قرار می گیرد و در قسمت هایی (نه کامل !!) از بین می رود . بدین ترتیب ، در ارتباط دستگاه عصبی مرکزی با بقیه بدن اختلال ایجاد می شود دقت کنید هر حمله ی دستگاه ایمنی به یاخته های خودی ، خود ایمنی نیست ! مثلا حمله به سلول های آلوده به ویروس یا سلول های سرطانی ، یک فرایند طبیعی است