حکیم بزرگ دروۀ معاصر

استاد علامه سید محمد حسین طباطبایی بزرگترین شخصیت فلسفی معاصر و وارث حکمای بزرگ اسلامی است.

ایشان در سال ۱۲۸۱ هجری شمسی در تبریز متولد شد و در همان شهر مقدمات دانش را آموخت در سال ۱۳۰۴ برای ادامۀ تحصیل به نجف اشرف رفت و به محفل درس استادان بزرگ آنجا راه یافت و با همتی ،بلند درجات عالی علم در فقه فلسفه ،کلام ریاضیات و برخی علوم دیگر را پیمود و استاد برجستۀ علوم اسلامی شد خود ایشان می نویسد.

در اوایل تحصیل ، علاقه زیادی به ادامۀ تحصیل نداشتم . از این رو هرچه میخواندم نمی فهمیدم و چهار سال به همین نحو گذشت . پس از آن به یکباره عنایت خدایی دامن گیرم شد و مرا عوض کرد و در خود یک نوع شیفتگی و بیتابی نسبت به تحصیل کمال حس نمودم؛ به طوری که از همان روز تا پایان ،تحصیل که تقریباً هجده سال طول کشید ، هرگز نسبت به تعلیم و تفکر درک خستگی و دلسردی نکردم و زشت و زیبای جهان را فراموش کردم و بساط معاشرت با غیر اهل علم را به کلی برچیدم... بسیار میشد به ویژه در فصل بهار و (تابستان که شب را تا طلوع آفتاب با مطالعه می گذراندم و همیشه درس فردا را شب پیش مطالعه می کردم و اگر اشکالی پیش می آمد با هر خودکشیای بود ، آن را حل می کردم . وقتی که در درس حضور می یافتم از آنچه استاد می گفت قبلاً آگاه بودم و هرگز اشکالی پیش استاد نبردم.»

در عرفان و اخلاق به خدمت عارف بزرگ ، میرزا علی آقا قاضی رسید و مراتب عالی سیر و سلوک را طی کرد و از شاگردان ممتاز ایشان گردید. علامه طباطبایی هرگاه از تهذیب نفس و سیر و سلوک معنوی سخنی به میان می،آمد اظهار می کرد که ما هرچه داریم از مرحوم قاضی داریم ایشان حتی روش تفسیری خود را که روش تفسیر قرآن به قرآن است ، از مرحوم قاضی آموخته بود.