متون درس «أَهَمّيَّةُ اللُّغَةِ الْعَرَبيَّةِ» و معنی:

أَهَمّيَّةُ اللُّغَةِ الْعَرَبيَّةِ

اهمیت زبان عربی

«اَلحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمینَ» لِاَنَّنا نَجَحْنا فِي السَّنَةِ الْماضيَةِ وَ قادِرونَ عَلَی قِراءَةِ الْعِباراتِ وَ النُّصوصِ الْبَسيطَةِ.

«ستایش از آن خدایی است که پروردگار جهانیان است.» چرا که ما در سال گذشته موفق شدیم و می توانیم عبارت ها و متن های ساده عربی را بخوانیم.

نَحنُ بِحاجَةٍ إِلَی تَعَلُّمِ اللُّغَةِ الْعَرَبیَّةِ، لِاَنَّها لُغَةُ دینِنا، و اللُّغَةُ الْفارِسيَّةُ مَخلوطَةٌ بِها کَثيراً.

عربی زبان دین ماست و ما به یاد گرفتن آن نیازمندیم چرا که همانا زبان فارسی با آن بسیار مخلوط شده است.

إِنَّ اللُّغَةَ الْعَرَبيَّةَ مِنَ اللُّغاتِ الْعالَميَّةِ.

همانا زبان عربی از زبان های بین المللی اس.

اَلْقُرآنُ وَ الْأَحاديثُ «بِلِسانٍ عَرَبيٍّ مُبینٍ»

قرآن و حدیث ها به زبان عربی آشکار است.

اَلْعَرَبيَّةُ مِنَ اللُّغاتِ الرَّسميَّةِ في مُنَظَّمَةِ الْأُمَمِ الْمُتَّحِدَةِ.

عربی از زبان های رسمی سازمان ملل متّحد است.

اَلْإيرانيّونَ خَدَمُوا اللُّغَةَ الْعَرَبيَّةَ کَثيراً. «اَلْفيروزآباديُّ» کَتَبَ مُعجَماً فِي اللُّغَةِ الْعَرَبيَّةِ اسْمُهُ «الْقاموسُ الْمُحيطُ» و « سيبَوَيْهِ» کَتَبَ أَوَّلَ کِتابٍ کامِلٍ في قَواعِدِ اللُّغَةِ الْعَرَبيَّةِ اسْمُهُ «الْکِتابُ».

ایرانیان بسیار به زبان عربی خدمت کردند. فیروز آبادی لغت نامه ای با نام «القاموس المحیط» در زبان عربی نوشت. و سیبویه اولین کتاب کامل در قواعد زبان عربی با نام «الکتاب» را نوشت.

«اَلعِلمُ فِی الصَّغَرِ کالنَّقشِ فِی الحَجَرِ.»

«علم در کودکی مانند کنده کاری در سنگ است.»

يا أَخي، أَ أَنتَ تَعرِفُ مَعنَی کَلِماتِ الْکِتابِ الْأَوَّلِ أَيضاً؟

ای برادرم؛ آیا تو همچنین معنی کلمه های کتاب اول را می دانی؟

يا أُختي، أَ أَنتِ تَفهَمينَ مَعنَی الْآياتِ وَ الْأَحاديثِ السَّهْلَةِ؟

ای خواهرم؛ آیا تو معنی آیات و حدیث های ساده را می فهمی؟

الأربعینات:

قواعد درس «أَهَمّيَّةُ اللُّغَةِ الْعَرَبيَّةِ» :

در آموزش قواعد عربی هفتم با فعل ماضی و صرف 14 صیغه آن به صورت کامل آشنا شدید. اکنون به بررسی تخصصی فعل مضارع (حال و آینده) * و صرف 14 صیغه آن خواهیم پرداخت. که در این درس فقط 3 صیغه اول شخص مفرد، دوم شخص مفرد مذکر و دوم شخص مفرد مذکر را بررسی می‌کنیم.

نکته :  افعال مضارع معمولا بر زمان حال دلالت می‌کنند ولی در بعضی موارد می‌توانند در معنی آینده نیز استفاده شوند.

فعل مضارع در عربی (أَنا، أَنتَ، أَنتِ):

اگر بر سر فعل اول شخص مفرد ماضی، یکی از چهار حروف ( أَ ،  تَـ ،  یَـ ،  نَـ ) بیاید، به فعل مضارع تبدیل می‌شوند.

برای صرف افعال از همان فعل مشهور، یعنی ذَهَبَ استفاده می‌کنیم.

أَنا أ ذهَبُ:  من می‌روم.

در این حالت به اول ساده‌ترین شکل حالت فعل ماضی یعنی سوم شخص مفرد مذکر، أَ اضافه می‌کنیم و حرکت آخرین حرف فعل از ــَـ به ــُـ تغییر می‌یابد.

أَنتَ تَذهَبُ:  تو (مذکر) می‌روی.

در این حالت به اول ساده‌ترین شکل حالت فعل ماضی یعنی سوم شخص مفرد مذکر،   تَـ اضافه می‌کنیم و حرکت آخرین حرف فعل از ــَـ به ــُـ تغییر می‌یابد.

أَنتِ تَذهَبینَ : تو (مؤنث) می‌روی.

در این حالت به اول ساده‌ترین شکل حالت فعل ماضی یعنی سوم شخص مفرد مذکر،   تَـ اضافه می‌کنیم و به آخر فعل  ـینَ اضافه می‌شود.

در ادامه چند نمونه دیگر از صرف این افعال را خواهید دید.

واژه نامه درس «أَهَمّيَّةُ اللُّغَةِ الْعَرَبيَّةِ» و معنی: