متون درس «اَلِاعْتِمادُ عَلَی النَّفْسِ» و معنی:

اَلِاعْتِمادُ عَلَی النَّفْسِ

اعتماد به نفس

تَخْرُجُ عُصْفورَةٌ مِنْ عشُّها في مَزرَعَةٍ کَبيرَةٍ وَ تَقولُ لِفِراخِها:

 گنجشکی از لانه اش در یک مزرعه بزرگی بیرون می رود و به جوجه هایش می گوید:

«يا فِراخي، عَلَيکُنَّ بِمُراقَبَةِ حَرَکاتِ صاحِبِ الْمَزرَعَةِ. ماذا يَقولُ وَ يَفعَلُ»؟

«جوجه های من؛ باید مراقب حرکت های صاحب مرعه باشید (که) چه می گوید و چه می کند؟»

اَلْفَرْخُ الْوَّلُ: صاحِبُ الْمَزرَعَةِ مَعَ جارِەِ يَذهَبانِ إلَی شَجَرَتَينِ وَ يَجلِسانِ بَينَهُما.

 جوجه اوّل: «صاحب مزرعه با همسایه اش به سوی دو درخت می روند و میانشان می نشینند»

اَلْفَرْخُ الثّاني: زَوجَةُ صاحِبِ الْمَزرَعَةِ وَ جارَتُها تَذهَبانِ إلی نَفْسِ الشَّجَرَتَينِ.

 جوجه دوم: «همسر صاحب مزرعه و همسایه اش پیش درخت می روند»

اَلْفَرْخُ الثّالِثُ: اَلْجيرانُ يَجلِسونَ عَلَی الْيَمينِ.

جوجه سوم: «همسایه های (آقا) سمت راست می نشینند.»

اَلْفَرْخُ الْوَّلُ: اَلْجاراتُ يَجْلِسْنَ عَلَی الْيَسارِ.

 جوجه اوّل: «همسایه های (خانم) سمت چپ می نشینند.»

اَلْفَرْخُ الثّاني: مَا الْخَبَرُ؟ ماذا يَفعَلونَ؟ أَ هذِەِ ضيافَةٌ؟

 جوجه دوم: «چه خبره؟ چه می کنند؟ آیا این یک مهمانی است؟»

اَلْفَرْخُ الثّالِثُ: اَلنِّساءُ يَجلِبْنَ الطَّعامَ وَ الْخُبْزَ وَ يَجلِسْنَ جَنْبَ الْمائِدَةِ.

 جوجه سوم: «زنان غذا و نان می آورند و کنار سفره می نشینند.»

اَلْفَرْخُ الْوَّلُ: اَلرِّجالُ يَجمَعونَ الْحَطَبَ وَ يَجلِبونَ الْماءَ وَ بَعْدَ ذٰلِكَ یَلْعَبونَ.

 جوجه اوّل: «مردها هیزم جمع می کنند و آب می آورند و بعد از آن بازی می کنند.»

تَرجِعُ الْأُمُّ وَ تَسْأَلُ فِراخَها: «ماذا حَدَثَ»؟

 مادر بر می گردد و از جوجه هایش می پرسد: «چه شد؟»

اَلْفَرْخُ الثّاني:   صاحِبُ الْمَزرَعَةِ طَلَبَ الْمُساعَدَةَ مِنْ جيرانِهِ لِجَمْعِ الْقَمْحِ. عَلَينا بِالْفِرارِ.

جوجه دوم: «صاحب مزرعه از همسایه هایش برای جمع کردن گندم کمک خواست، ما باید فرار کنیم.»

أُمُّ الْفِراخِ:     لا؛ نَحْنُ في أَمانٍ في عُشِّنا.

مادر جوجه ها: «نه؛ ما در لانه خودمان در امنیت و آسایشیم.»

فِي الْيَومِ الثّاني تَخْرُجُ الْعُصْفورَةُ مِنَ الْعُشِّ وَ تَقولُ لِفِراخِها:

در دومین روز، گنجشک از لانه خارج می شود و به جوجه هایش می گوید:

«عَلَيکُنَّ بِالْمُراقَبَةِ؛ إضاعَةُ الْفُرصَة غُصَّةٌ».

«باید مراقب باشید از دست دادن فرصت، غصّه است.»

بَعْدَ رُجوعِ الْأُمِّ قالَ الْفَرْخُ الثّالِثُ:

 پس از برگشتن مادر، جوجه سومی گفت:

«صاحِبُ الْمَزرَعَةِ طَلَبَ الْمُساعَدَةَ مِنْ أَقْرِبائِهِ لِجَمْعِ الْمَحصولِ. عَلَينا بِالْفِرارِ».

«صاحب مزرعه از خویشانش برای جمع آوری محصول کمک خواست و باید فرار کنیم.»

أُمُّ الْفِراخِ: نَحنُ في أَمانٍ.

مادر جوجه ها: ما در امان هستیم.

فِي الْيَومِ الثّالِثِ:

در روز سوم:

اَلْفِراخُ: سَمِعْنا أَنَّ صاحِبَ الْمَزرَعَةِ يَقولُ: «سَأَبدَأُ بِجَمْعِ الْقَمحِ بِنَفْسي غَداً.»

 جوجه ها: شنیدیم که مزرعه دار می گوید فردا خودم جمع آوری گندم ها را آغاز خواهم کرد.

خافَتْ أُمُّ الْفِراخِ وَ قالَتْ: «اَلْآنَ عَلَينا بِالْمُهاجَرَةِ.»

 مادر جوجه ها ترسید و گفت: «اکنون باید کوچ کنیم.»

اَلْفِراخُ يَسْأَلْنَ أُمَّهُنَّ: «لِماذا عَلَينا بِالْمُهاجَرَةِ ؟! هوَ وَحيدٌ وَ بِلا صَديقٍ».

 جوجه ها از مادرشان می پرسند: چرا باید کوچ کنیم؟ او تنها و بدون دوست است.

الْأَمُ:ّ عِندَما يَعْتَمِدُ الإنسانُ عَلَی غَيرِەِ؛ لا يَفعَلُ شَيئاً مُهِمًّ؛

 مادر گفت: وقتی انسان به کسی غیر از خودش تکیه و اعتماد کند کار مهمی انجام نمی دهد.

وَ عِنْدَما يَعْتَمِدُ عَلَی نَفْسِهِ؛ يَقدِرُ عَلَی کُلِّ شَءٍ».

 اما زمانی که اعتماد به نفس پیدا می کند؛ می تواند هر کاری انجام دهد

القرآنیات:

1.ما هوَ أَوَّلُ مَکان فیهِ القرآنُ الکَریمُ؟

اولین جایی که در آن قران کریم نازل شد ، چیست؟

غارُ الحراء فی مَکه المُکَرمَه.

2.أَی سورَ مَعروف بـِ «أم القُرآن»؟

کدام سوره به « أم القُرآن » معروف است؟

سورَالحمد

سوره حمد

3.مَن هوَ أول مَقتول فی الارضِ وَ لِماذا؟

اولین کشته شده در زمین کیست و چرا؟

إِنه هابیلُ وَ هو مقتول بِسبَب حَسد أَخیهِ قابیل.

همانا او هابیل است ، و او به علت حسادت برادرش قابیل کشته شد

قواعد درس «اَلِاعْتِمادُ عَلَی النَّفْسِ»:

در این درس به بررسی صرف فعل مضارع در صیغه‌های سوم شخص جمع (مثنی، جمع مذکر، جمع مؤنث) خواهیم پرداخت.

فعل مضارع در عربی (هُم، هُما، هُنَّ):

یار شفیقمان را یعنی فعل ذَهَبَ  را فرا می‌خوانیم.

هُم یَ ذْهَبونَ :  آن‌ها (مذکر) می‌روند.

در این حالت به اول ساده‌ترین شکل حالت فعل ماضی یعنی سوم شخص مفرد مذکر، یَـ اضافه می‌کنیم و آخر فعل  ـونَ   اضافه می‌شود.

هُنَّ یَ ذْهَبْنَ : آن‌ها (مؤنث) می‌روند.

در این حالت به اول ساده‌ترین شکل حالت فعل ماضی یعنی سوم شخص مفرد مذکر، یَـ اضافه می‌کنیم و آخر فعل  ـنَ   اضافه می‌شود.

هُما یَ ذْهَبانِ : آن دو نفر (مذکر) می‌روند.

در این حالت به اول ساده‌ترین شکل حالت فعل ماضی یعنی سوم شخص مفرد مذکر، یَـ اضافه می‌کنیم و به آخر فعل ـانِ اضافه می‌شود.

هُما تَ ذْهَبانِ : آن دو نفر (مؤنث) می‌روند.

در این حالت به اول ساده‌ترین شکل حالت فعل ماضی یعنی سوم شخص مفرد مذکر، تَـ اضافه می‌کنیم و به آخر فعل ـانِ اضافه می‌شود.

فنّ ترجمه:

به دوجمله زیر دقت کنید.

الف)أَنتما تَعمَلان جَیِّداً.                        شما به خوبی کار می کنید.

ب)هُما تَعمَلانِ جیِّداً.                           آنها به خوبی کار می کنند.

از کجا بدانیم معنای «تَعمَلانِ»چیست؟

.................................................

نکته:

در دو جمله بالا همانطور که می‌بینید شکل افعال یکسان است. پس تنها راه شناخت معنی آن مراجعه به مرجع ضمیر یا فاعل جمله است.

1.هاتانِ البنتانِ تَکتبانِ واجبهُما ؛ أَ أنتُما تَکتُبانِ أَیضاً؟

آن دو دختر تکالیفشان را انجام می‌دهند آیا شما دو نفر نیز همچنین انجام می‌دهید؟

2.هُما جارتانِ نَطیفَتانِ .إنهُما تَغسِلان ساحَة البیت .أ أنتما تَعرفانِهِما؟

2. آن دو همسایه پاکیزه هستند. آن‌ها حیاط خانه‌شان را می‌شورند. آیا شما دو نفر آن‌ها را می‌شناسید؟

در ادامه صرف کل افعال مضارع را در یک نگاه خواهید دید.

واژه نامه درس «اَلِاعْتِمادُ عَلَی النَّفْسِ» و معنی: