جواب ایستگاه تفکر صفحه 14 درس 1 تربیت دینی نهم (شروع یک ماجرا)

حسادت فقط این نیست که تو هم چیزی را بخواهی؛ حسادت یعنی از اینکه دیگری نعمتی دارد ناراحت شوی و آرزو کنی آن نعمت از او گرفته شود.

این هم چند نمونه‌ی رایج در زندگی روزمره:

۱ در محیط مدرسه و درس

موقعیت: وقتی یکی از همکلاسی‌هایت نمره‌ی بهتری از تو می‌گیرد یا توسط معلم تشویق می‌شود.

رفتار حسودانه: به جای اینکه تو هم تلاش کنی تا نمره‌ی خوبی بگیری ، از موفقیت او عصبانی می‌شوی. ممکن است پیش خودت یا دیگران بگویی «شانسی بود»، «معلم دوستش دارد» یا حتی بدتر، سعی کنی با پخش کردن شایعه‌ای (مثلاً تقلب)، موفقیت او را خراب کنی.

۲ در روابط دوستی و اجتماعی

موقعیت: وقتی می‌بینی دوست صمیمی‌ات با شخص دیگری هم رابطه‌ی نزدیکی برقرار کرده و با او وقت می‌گذراند.

رفتار حسودانه: آرزو می‌کنی که رابطه‌ی آن‌ها خراب شود. ممکن است سعی کنی نزد دوستت از آن فرد جدید بدگویی کنی تا آن‌ها را از هم دور کنی.

۳ در مورد امکانات و داشته‌ها (مادی)

موقعیت: وقتی می‌بینی کسی گوشی موبایل، کفش، لباس یا وسیله‌ای بهتر و جدیدتر از تو دارد.

رفتار حسودانه: به جای اینکه شکرگزار وسایلی باشی که خودت داری ، دائم در مورد وسیله‌ی آن فرد غر می‌زنی و در دلت آرزو می‌کنی که وسیله‌اش خراب شود، گم شود یا دزدیده شود.

۴ در مهارت‌ها و استعدادها

موقعیت: وقتی کسی در یک ورزش، یک هنر (مثل نقاشی یا موسیقی) یا حتی در صحبت کردن، استعدادی دارد که تو نداری.

رفتار حسودانه: به جای تحسین یا تلاش برای کشف استعدادهای خودت، آن فرد را مسخره می‌کنی، استعدادش را بی‌اهمیت جلوه می‌دهی یا سعی می‌کنی کاری کنی که او در آن مهارت شکست بخورد.

نکته‌ی کلیدی که درس به ما یادآوری می‌کند این است: فرد حسود نعمت‌هایی را که خودش دارد، نمی‌بیند. راه‌حل درست این است که به جای تمرکز بر دیگران، شکرگزار داشته‌های خودت باشی و اگر نعمتی را در دیگران دوست داری، از خدا بخواهی و برای به دست آوردنش تلاش کنی.