فرعون از قدرت فوق العاده ای برخوردار بود و اعتبار زیادی در میان مردم داشت. آنچه او انجام می داد، اراده خدایان شمرده می شد و آنچه می گفت از زبان یکی از خدایان بود و فرمان های او می بایست بی چون و چرا اجرا شود. پسر یا هر کدام از اعضای خانواده فرعون، حتی همسر او می توانست جانشین او شود.
مصریان باستان خدایان زیادی را می پرستیدند. البته مردم مصر، خدایانشان را مهربان تر و دوستانه تر از خدایان سومری می پنداشتند. شاید به این سبب که زندگی در اطراف نیل آسان تر و مطبوع تر از زندگی در کناره های دجله و فرات بود.
آمون (خدای خورشید) ، ایزیس (خدای نیل و حاصل خیزی) و اوزیریس (خدای زندگی پس از مرگ) ، پسر ایزیس و اوزیریس، به نام هور یا هوروس، همان فرعون بود.
آمِن هوتپ چهارم یکی از فراعنه ی مصری بود که کوشید که یگانه پرستی را (در شکل پرستش خدای خورشید) در مصر ترویج نماید؛ امّا پس از مرگ او، کاهنان که نقش مهمی در فرهنگ مصر داشتند، دوباره پرستش چند خدایی را رایج کردند.
نکته
حضرت یوسف و حضرت موسی نیز به احتمال بسیار در دوران امپراتوری جدید، مردم مصر را به پرستش خدای یگانه دعوت کردند.