به دو شکل؛ رسمی (روحانیون، قضات شاهی)، و غیر رسمی (ریش سفیدان و بزرگان خاندان و قبایل(.
قضاوت رسمی در ایران باستان بر عهده روحانیون زرتشتی و نیز قضاتی بود که از سوی شاه و یا حکام منصوب می شدند.
آن ها بیشتر به اختلافات حقوقی و مدنی رسیدگی می کردند.
آن ها به جرایم سیاسی و نظامی رسیدگی می کردند.
نکته
در ایران باستان قوانین مربوط به نظم عمومی، نافرمانی و خیانت به شاه و کشور حتی در مورد شاهزادگان و دیگر اعضای خاندان شاهی خیلی سخت و بدون ملاحظه اجرا می شد.