این وظیفه در پایتخت و شهربی ها (ساتراپی ها) برعهده یکی از خویشاوندان نزدیک شاه و یا یکی از درباریان مورد اعتماد و وفادار به او قرار می گرفت.
نکته
در زمان هخامنشیان، مسئول بازرسی و مأموران تحت فرمانش به عنوان چشم و گوش شاه معروف بودند.
آنان بطور منظم به بخش های مختلف قلمرو سر می زدند تا اطمینان پیدا کنند که صاحب منصبان حکومتی وظایف خود را به درستی انجام می دهند. [سازمان بازرسی (بَرید)[