تعریف روانشناسی

جامع‌ترین تعریف علم روانشناسی عبارت است از علم مطالعه رفتار و فرایندهای ذهنی یا شناخت.

• رفتار هر فعالیت قابل مشاهده جاندار است.
• فرایندهای ذهنی اموری هستند که به شکل قابل مشاهده به شکل مستقیم قابل مشاهده نیستند به همین دلیل فرایندهای ذهنی را به وسیله آثار و کارکردهای قابل مشاهده آنها مورد مطالعه تجربی قرار می‌دهیم.

مطالعه رفتار محدود به انسان نیست و در بسیاری از آزمایش‌ها تفاوت جدی و بنیادی بین انسان و حیوان نمی‌گذارند.

که نتیجه آن این است که گاهی در یک علم نمی توان به یک نظریه واحد یا دیدگاه منسجم دست یافت.

روانشناسی نوین در تبیین موضوعات مورد مطالعه با واژه شناخت بسیار سر و کار دارد.

به واژه‌های تعریف شده در زیر دقت کنید:

محرک

هر چیزی است که گیرنده‌های حسی را تحریک می‌کند

احساس

تحریک اندام‌های حسی موجب احساس می‌شود.

توجه

انتخاب یک محرک خاص از بین محرک‌های پیرامون بیشمار پیرامون ما توجه نام دارد.

ادراک

تعبیر و تفسیر و معنی و مفهوم و سازمان دادن به محرک های توجه شده ادراک نام دارد. (فاصله زمانی بین احساس توجه و ادراک آن قدر سریع است که ما آن را نادیده می‌گیریم.)

تفکر

فرآیند استفاده از اطلاعات موجود در حافظه تفکر نام دارد: انواع تفکر: استدلال – حل مسئله – قضاوت – تصمیم‌گیری

شناخت پایه

یعنی توجه، ادراک، حافظه

عینی تفکر و انواع آن که شامل استدلال قضاوت حل مسئله و تصمیم‌گیری می‌شود.

عالی‌ترین مراتب شناخت، حل مسئله و تصمیم‌گیری هستند.

پل ارتباطی بین شناخت پایه و شناخت عالی حافظه است.

• تحریک گیرنده های حسی و احساس است.

• شناخت از توجه تا تصمیم گیری را در بر می‌گیرد.

• هر چه به سمت شناخت عالی پیش می‌رویم پردازش ما پیچیده تر است.

یعنی دریافت و فهم بیشتر

دو نوع پردازش داریم: پردازش مفهومی و پردازش ادراکی

پردازش ادراکی 

صرفا بر ویژگی‌های ظاهری و حسی مثل اندازه و شکل ظاهری محرک تاکید دارد.

پردازش مفهومی

علاوه بر ویژگی‌های حسی و ظاهری تحت تاثیر ویژگی‌های کیفی هم قرار داد در پردازش مفهومی پردازشگران به مفهوم می‌رسند.

هر چه پردازش مفهومی تر باشد شناخته شکل گرفته پایدارتر و کارآمدتر است.