نواسخ :
به مجموعه عواملی که بر سر جمله اسمیّه می آیند و حکم (مبتدا ) و (خبر) بودن را از آنها میگیرند و نفش ها و احکام جدیدی به آنها می دهند.نواسخ عبارتند از :
1) افعال ناقصه
2) حروف مشبّههٌ بالفعل
3) حرف لای نفی جنس موارد( 2 و 3 در پایه دوازدهم خوانده میشود )
افعال ناقصه :
عبارتند از : کانَ است ـ بود ( ـ صارَ شد) ـ ( أصبَحَ گردید) ـ لیسَ (نیست)
بیشتر بدانیم :
این افعال بر سر جمله ی اسمیّه می آیند و مبتدا را بدون اینکه تغییر دهند، اسمِ خود با علامت مرفوع ( ـُــٌ / ـانِ / ـونَ ) و خبر را خبرِ خود و علامت آن را منصوب (ــَــً / ـَینِ / ـینَ ) می گرداند.
مثال
ـ الطّالبُ ناجِحٌ ← کانَ + الطّالبُ ناجِحٌ = کانَ الطّالبُ ناجِحا.ً
الطّالبُ : اسم کانَ / ناجحاً : خبرکانَ
اسم افعال ناقصه : اسم افعال ناقصه مانند فاعل و نائب فاعل به سه شکل دیده می شود :
1( اسم ظاهر : در دو صیغهی ( 1 و 4 ) همه ی افعال : لیسَتْ الطّالبةُ مُتکاسلةً :( الطّالبةُ : اسم لیسَتْ / مُتکاسِلةً : خبر لیسَتْ )
2( ضمیر بارز : درفعل ماضی : به جز دو صیغه( 1و4 )، بقیّه صیغه ها شناسه فعل ها علامت اسم افعال ناقصه از نوع (ضمیر بارز ) اند.
مثال
أصبَحـتُـم : اسم أصبَحَ : ضمیر بارز تُـم
کُـنّــا : اسم کانَ : ضمیر بارز نـا
2) در مضارع و أمر (متعلّقات): به جز صیغه های ( 1و4و7و13و14 ) بقیّه صیغه ها همان شناسه های فعل ها اسم افعال ناقصه از نوع ( ضمیر بارز ) هستند.
مثال
تُصبِحـیـنَ : اسم تُصبِحُ : ضمیر بارز ـی
یَـصِرنَ : اسم یَصیرُ : ضمیر بارزن
3) ضمیر مستتر : صیغه های ( 1و4 ) در همه ی فعل ها به شرطی که اسمشان از نوع اسم ظاهر نباشد، یا اینکه انجام دهنده و کننده قبل از افعال ناقصه آمده باشد قطعاً هُوَ و هِیَ مستتر می شود.
مثال
الطّالبُ کانَ ناجِحاً : اسم کانَ : ضمیر مستتر هُوَ
المؤمنةُ تَکونُ نَشیطةً : اسم تَکونُ ضمیر مستتر هیَ
2) صیغه های (7 و13و14) مضارع و متعلّقاتش ( أمر و نهی و...) : اسم افعال ناقصه در این صیغه ها قطعاً ( ضمیر مستتر ) است. چون واجب إلاستتار اند
مثال
کُن مؤدّباً : اسم کانَ ضمیر مستتر أنتَ
اُصبِحُ مَسرورةً : اسم أصبَحَ ضمیر مستتر أنا
از میان افعال ناقصه، فعل ( کانَ ) در تمامی موارد صرف میشود ؛ ماضی ـ مضارع ـ أمر ـ نهی و ... ← کانَ ـ یَکونُ ـ کُن ـ ال تَکُنْ و ... ـ و فعل های ( صارَ و أصبَحَ ) : فقط به شکل ( ماضی و مضارع ) در (14 صیغه) صرف می شوند ؛ «صارَ ـ یَصیرُ» - « أصبَحَ ـ یُصبِحُ».
و فعل ناقصه ی لَیسَ فقط دارای 14 صیغه ماضی میباشد:
لَیسَ ـ لَیسا ـ لَیسُوا ـ لَیْسَتْ ـ لَیْـسَتا ـ لَسْنَ ... لَسْـتُ ـ لَسْـنا
خبر افعال ناقصه : خبر افعال ناقصه مانند خبر معمولی (خبر برای مبتدا ) میباشد که در جملات به سه شکل دیده میشود ، با این تفاوت که ؛علامت خبر افعال ناقصه ( منصوب ) (ـَـــً ) ( / ـینِ ) در اسم مثنّی (/ ـینَ ) در جمع مذکّر سالم
1) خبر مفرد (تک اسمی): کانَ اهللُ غَفوراً : » غَفوراً : خبر کانَ (مفرد)
2) خبر جمله : کانَ یأمُرُ أهلَهُ بالصّلاةِ و الزّکاةِ ! : یأمُرُ : خبر کانَ (فعلیّه)
3) خبر شبه جمله : لَـیْـسَ الطّالبُ فی المَدرسَةِ ! : فی المَدرَسَةِ : خبر لَیْسَ شبه جمله
اگر جمله های با ( ضمیر منفصل ) شروع شده باشد و ما بخواهیم بر سر آن جمله، افعال ناقصه بیاوریم، فعل ناقصه را به شماره صیغه ی آن ضمیر صرف میکنیم و خبر جمله را به صورت منصوب می آوریم. مثال :
کانَ + أنا ناجِحٌ ← کُنتُ ناجِحا.ً
افعال ناقصه ( فاعل ) ندارند، مفعول نمی پذیرند، و مجهول نمی شوند و جملاتی که با این افعال ناقصه شروع میشوند در حکم جمله اسمیّه می باشند و به تنهایی معنای کاملی ندارند بلکه با (اسم و خبر ) خود معنای کاملی پیدا میکنند.
مثال
ـ أصبَحَ : به معنای » شد « / به تنهایی معنا ندارد / فاعل ندارد / مفعول نمیپذیرد / مجهول هم نمیشود.
معنای فعل ناقصه ( کانَ) : مضارع و أمر این فعل (یَکُونُ ـ کُنْ) می باشد
فعل ناقصه ( کانَ ) به معنای (است )برای خدا و قیامت :
مثال
کانَ اللهُ رَحیماً : خداوند مهربان اسـت.
فعل ناقصه ( کانَ ) به معنای ( بود ): برای زمانی است که بعد از ( کانَ ) فعل نیامده باشد
مثال
کانَ الطّالبُ دؤوباً : دانش آموز پایدار بـود.
فعل ناقصه (کانَ ) به عنوان فعل کمکی معادل ماضی استمراری : ( کانَ + فعل مضارع ← ماضی استمراری)
مثال
کانَ التّلامیذُ یَسمعُونَ آیاتِ القُرآنِ : دانشآموزان آیه های قرآن را می شنیدند.
فعل ناقصه( کانَ ) به عنوان فعل کمکی معادل ماضی بعید : (کانَ + قَد ) فعل ماضی ← ماضی بعید
مثال
کانَ ألاطفالُ قَد لَعِبُوا فی ساحَةِ المَدرَسةِ : کودکان در حیاط مدرسه بازی کرده بـودند.
فعل ناقصه «کانَ» به معنای ( داشت) : ( کان ) بر سر حرف ( لِـ ) یا کلمه ی ( عِندَ ) معادل فارسی ( داشت ) می شود.
مثال
کانَ لی کتابٌ مفیدٌ : کتاب مفیدی داشتم.
کانَ عندی کتابٌ مفیدٌ : کتاب مفیدی داشتم.
2و3 معنای فعل های ناقصه صارَ و أصبَحَ : به معنای ( شد ـ گردید) میباشند. مضارع این افعال یَصیرُ و یُصبِحُ می باشد
مثال
صارَت التّلمیذاتُ فی دروسهنّ ناجحاتٍ : دانش آموزان در درسهایشان موفّق شدند.
ـ مثال
تُـصبِحُ الحَدیقةُ مُخضَرّةً فی فصل الرّبیعِ : باغ در فصل بهار سرسبز میشود.
معنای فعل ناقصه ( لَیسَ ) :
(لیسَ) به معنای ( نیست ) می باشد.
ـ مثال
لَیسَتْ الطّالبةُ مُتکاسلةً : دانش موز تنبل نیست. .