آزمایش مزلسون و استال

آزمایشی را طراحی و اجرا کردند تا تشخیص دهند کدام روش انجام می شود.

از ایزوتوپ سنگین نیتروژن (N15) استفاده کردند تا DNA قدیمی و جدید را از یکدیگر تشخیص دهند.

N15 چگالی بیشتری دارد )نسبت به N14) پس DNA هایی که در ساختار آنها N15 به کار رفته باشد نیز چگالی بالاتری خواهند داشت.

مولکول هایی با چگالی های مختلف را می توان با سانتریفیوژ (فراگریزانه) با سرعت بالا از یکدیگر جدا کرد. (محلول کلرید سزیم)

الف- باکتری ها را برای چندین مرحله رشد و تکثیر (چندین نسل) در محیطی کشت دادند که حاوی N15 بود.

نتیجه: تولید باکتری هایی که DNA آنها چگالی بالاتری دارد.

ب- انتقال باکتری ها به محیط حاوی N14

تقسیم یک باکتری به 2 باکتری تقریبا 20 دقیقه طول می کشد پس در فواصل منظم 20 دقیقه ای، باکتری هایی را از محیط کشت برداشته و چگالی DNA آن ها را اندازه گیری کردند (با سانتریفیوژ سرعت بالا در محلول سزیم کلرید)

DNA سنگین تر، سریع تر حرکت کرده و در بخش های پایین تر لوله آزمایش قرار می گیرد اما DNA سبک تر در بخش های بالاتر.

ج- مشاهدات مزلسون و استال:

1. در ابتدای آزمایش، یک نوار در ته لوله تشکیل می شود که مربوط به DNA است که هر دو رشته آن N15 دارند.
2. پس از 20 دقیقه (یک مرحله همانند سازی) ، یک نوار تشکیل می شود، که در میانه لوله قرار میگیرد و حاویDAN  است که یک رشته با N15 و یک رشته با N14 دارد.
3. پس از 40 دقیقه (دو مرحله همانند سازی) ، دو نوار تشکیل می شود. نوار پایین تر در میانه لوله که حاوی DNA است که یک رشته با N15 و یک رشته با N14 دارد. نوار بالاتر در بالای لوله که دارای DNA است که هر دو رشته حاوی N14 هستند.