در ببت زیر آرایه تضاد به کار رفته است.
مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد / غنچه خاموش بلبل را به گفتار آورد.
در بیت زیر آرایه اسلوب معادله به کار رفته است.
عشق چو آید برد هوش و دل فرزانه را / دزد دانا میکشد اول چراغ خانه را
بیت زیر تشبیه دارد.
زمانه گر بزند آتشم به خرمن عمر / بگو بسوز که بر من به برگ گاهی نیست
در بیت زیر منظور از دستور اجازه است.
چه نیکو گفت با جمشید دستور / که با نادان نه نسیون باد و نه سور
در بیت زیر منظور از دستور اجازه است.
گر ایرونک دستور باشد کنون / گلویت سخن پیش تر همنون
در بیت زیر منظور از دستور وزیر میباشد.
گر ایرونک دستور باشد کنون / گلویت سخن پیش تر همنون
کتاب فیه ما فیه اثر خواجه نظام الملک طوسی است.
در بیت زیر دو غلط املایی وجود دارد.
اما چون حق تعالی بندهای را گذیر و مستغرق خود گردانید
در بیت زیر حصب اشتباه نوشته شده است.
در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز / هر کس بر حصب منکر گمانی دارد
در بیت زیر ایهام وجود ندارد.
در عالم پیر هر کجا برنایی است / عاشق بادا که عشق خوش سودایی است
معنی لغات روحانی و محب به ترتیب منصوب به عالم والا و دوست است.
در بیت زیر نوع را حرف اضافه است.
چو از شمع میرسد پروانه را نور / درآید پرزنان پروانه از دور
در عبارت زیر نوع را فک اضافه است.
باران رحمت بیحسابش همه را رسیده
در عبارت زیر آرایه حس آمیزی وجود دارد.
در بحر مکاشفت مستغرق شده بود.