جواب معنی شعر صفحه 59 درس 7 فارسی دوازدهم (در حقیقت عشق)

1) ای مهربان تر از برگ در بوسه‌های باران             بیداری ستاره در چشم جویباران

2) آیینه نگاهت پیوند صبح و ساحل                     لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران

3) بازآ که در هوایت خاموشی جنونم                    فریادها برانگیخت از سنگ کوهساران

4) ای جویبار جاری! زین سایه برگ مگریز              کاین گونه فرصت از کف دادند بی شماران

5) گفتی: به روزگاران مهری نشسته گفتم              بیرون نمی‌توان کرد حتی به روزگاران

6) پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند      دیوار زندگی را زین گونه یادگاران

7) وین نغمه محبّت بعد از من و تو ماند               تا در زمانه باقی ست آواز باد و باران

1) ای کسی که مهربان تر از برگ هنگام بارش باران هستی و ای کسی که مانند درخشش ستاره در چشم جویباران هستی.

2) چشم آیینه وارت مانند زیبایی صبح در کنار دریا ست و لبخند وقت بی وقتت مانند صبح ستاره باران، درخشان و زیبا ست.

3) بازگرد که به خاطر عشق تو، سکوت جنون وارم فریاد سنگ کوهسار را نیز بلند کرد.

4) ای کسی که مانند جویبار جاری هستی، از من که مانند سایه برگم فرار نکن. زیرا گروه بی شماری به همین شیوه فرصتها را از دست دادند.

5) تو گفتی: با گذشت زمان عشق بر دلم نشسته است. من گفتم این عشق را حتا با گذر روزگاران نیز از دلم بیرون نمی‌توانم کرد.

6) پیش از من و تو عاشقان بسیاری بودند که بر روی دیوار زندگی یادگاری‌های بسیاری از عشق نقش بستند و رفتند.

7) تا در زمانه صدای باد و باران باقی است، نغمه عشق من و تو پس از من و تو خواهد ماند و نابود نخواهد گشت.