درسنامه کامل دین و زندگی (2) رشته انسانی فصل 3 آخرین پیامبر

تعیین زمان ختم نبوت با خداست؛ زیرا خدا زمان نیاز یا عدم نیاز به پیامبر را در هر زمان می داند همچنین او می داند مردم چه زمانی قادر بر حفظ کتاب آسمانی هستند. با توجه به اعلام ختم نبوت در زمان پیامبر (ص)، در می یابیم عوامل بی نیازی از پیامبر جدید فراهم بوده است.

در عصر نزول قرآن، مردم حجاز سطح فرهنگی پایینی داشتند اما آمادگی فکری و فرهنگی جوامع مختلف از جمله ایران، عراق، مصر و شام به میزانی بود که میتوانست کامل ترین برنامه را دریافت و حفظ کند؛ لذا وقتی اسلام به این سرزمین ها وارد شد، نهضت علمی و فرهنگی بزرگی را آغاز کردند و عالمان فراوانی ظهور کردند.

در پرتو عنایت الهی و اهتمام پیامبر (ص) و تلاش مسلمین در دوره های مختلف، قرآن تحریف نشد(علت عدم تحریف هستند)؛ سه عامل بالا باعث شد قرآن نیازی به (تکمیل) و (تصحیح) نداشته باشد و جاودانه بماند و چیزی از آن کم یا زیاد نشده باشد.

تعیین امام سبب شد وظایف پیامبر (ص) به جز دریافت و ابلاغ وحی ادامه یابد و جامعه کمبودی از جهت رهبری و هدایت نداشته باشد.

دینی ماندگار است که همه سؤال های انسان ها را در همه زمان ها و مکان ها پاسخگو باشد؛ دین اسلام به دلیل داشتن دو ویژگی اینگونه است اول وجود قوانین ثابت و متغیر؛ دوم اختیارات حاکم نظام اسلامی.

نیازهای ثابت: مانند نیاز به امنیت، عدالت، شغل، معاشرت، داد و ستد، ازدواج، تشکیل خانواده، تعلیم و تربیت، حکومت؛ ویژگی این نیاز این است که در هر زمانی وجود دارند و اسلام برای آنها قوانین ثابت و مشخصی دارد؛ ولی نیازهای متغیر در داخل نیازهای ثابت پیدا می شوند؛ برای مثال، داد و ستد یک نیاز ثابت است اما شیوه آن در هر زمان ممکن است تغییر کند مثلا کالا با کالا، زمانی سکه، بعدها پول اعتباری و امروزه قراردادهای بانکی. قرآن برای این نیاز ثابت یک قاعده و اصل ثابت دارد؛ (احل الله البیع و حرم الربا) خدا معامله را حلال و ربا را حرام کرده، در اشکال مختلف معامله باید این اصل ثابت مد نظر باشد تا ربا که شکل خاصی پیدا می کند اتفاق نیفتد. فقیهان و مجتهدان با توجه به اصل ثابت و با تحقیق و مطالعه در کتاب و سنت شکل های خاص ربا و معامله را در این زمان تعیین می کنند و به غیرمجتهدان اعلام می کنند. (منابع فقیهان: اصول ثابت، کتاب و سنت است.)

در دین اسلام دسته ای از قواعد و قوانین وجود دارد که به مقررات اسلامی خاصیت انطباق (منطبق شدن) و تحرک داده است؛ یعنی این قواعد بر همه احکام و مقررات اسلامی تسلط دارند و مانند بازرسان عالی، احکام و مقررات را تحت نظر قرار می دهند و کنترل می کنند.

پیامبر اکرم (ص) فرموده: لا ضرر و لا ضرار فی الاسلام.

اسلام با ضرر دیدن و ضرر رساندن مخالف است؛ این سخن به صورت یک قاعده درآمده و بسیاری از مقررات اسلامی را کنترل می کند.

برای مثال روزه ماه رمضان بر هر مکلفی واجب است، اما اگر این روزه برای شخصی ضرر داشته باشد بر او حرام می شود.

بنابراین بر اساس عواملی که بیان شد، آخرین پیامبر الهی، کامل ترین و شایسته ترین برنامه را برای هدایت تمامی انسان ها، در همه زمان ها به مردم معرفی نمود و دیگر نیازی به آمدن پیامبر جدید نیست.

خداوند فقط یک دین یعنی اسلام فرستاده و همه پیامبران همین دین را در خور فهم انسان های زمان خود بیان کردند؛ پس آمدن پیامبر و کتاب جدید نشانگر این است که بخشی از تعلیمات پیامبر قبلی اکنون نمی تواند پاسخگوی نیازها باشد. هر پیامبری به آمدن پیامبر بعد از خود بشارت می داد پس وجود دو یا چند دین در یک زمان نشانگر این است که پیروان پیامبر قبلی هنوز به پیامبر جدید ایمان نیاورده اند. (سرپیچی از فرمان خدا(

از آنجا که جز قرآن کتاب دیگری وجود ندارد که بتوان گفت محتوای آن کاملا از خداست و چیزی هم از آن کم یا زیاد نشده پس تنها دینی که می تواند رستگاری انسان را در دنیا و آخرت رقم بزند، اسلام است. (و من یبتغ غیر الاسلام دینا فلن یقبل منه)

کار پیامبران مانند فروشندگان کالا نیست که برای خود مغازهای باز کرده باشند تا مردم بین کالاها یکی را انتخاب کنند؛ کار پیامبران مانند معلمان یک مدرسه که پایه های مختلف تحصیلی را به ترتیب تدریس می کنند و مطالب سال قبل را تکمیل می کنند.

پیامبران مردم را به سوی خدا خواندند نه به سوی خود و هم یک راه داشته اند. پس ایمان به آخرین پیامبر، ایمان به تمام پیامبران سابق است.

خداوند از دین همان را برایتان بیان کرد که نوح را بدان سفارش نمود. و آنچه را ما به تو وحی کردیم و به ابراهیم و موسی و عیسی توصیه نمودیم، این بود که دین را به پا دارید، و در آن تفرقه نکنید. (شوروی/13)

قطعاً دین نزد خداوند، اسلام است و اهل کتاب در آن، راه مخالفت نپیمودند مگر پس از آن که به حقانیت آن آگاه شدند، آن هم به دلیل رشک و حسدی که میان آنان وجود داشت. (آل عمران/19)

این دین آیین پدرتان ابراهیم است و او شما را از پیش مسلمان نامید. (حج/78)

ابراهیم نه یهودى بود و نه مسیحى؛ بلکه یکتاپرست (حق گرا) و مسلمان بود. (آل عمران/ 67)

و من یبتغ غیر الاسلام دینا فلن یقبل منه و هو فی الاخرة من الخاسرین. (آل عمران/85)

و هرکس که دینی جز اسلام اختیار کند از او پذیرفته نخواهد شد و در آخرت از زیانکاران خواهد بود.

بگویید: ما به خدا، و به آنچه بر ما نازل شده ایمان آوردیم و به آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و پیامبرانی (از نسل یعقوب) نازل شده، و به آنچه به موسى و عیسى داده شده، و به آنچه به همه پیامبران از سوى پروردگارشان داده شده، میان هیچ یک از ایشان فرق نمی گذاریم؛و در برابر او تسلیم هستیم. (بقره/136)