درسنامه کامل دین و زندگی (2) رشته انسانی فصل 4 معجزۀ جاویدان

پيامبران برای نشان دادن ارتباط خود با خدا کارهای خارق العاده انجام می دادند که هیچکس بدون اذن خدا قادر به این کارها نبود. این کارهای خارق العاده در قران کریم به معنای نشانه و علامت نبوت نامیده شده است ولی طبق نظر اندیشمندان اسلامی معجزه نامیده شده؛ زیرا عجز و ناتوانی افراد در این امور آشکار می شود. معجزات پيامبران گذشته فقط برای مردم آن زمان قابل مشاهده بود، ولی معجزه ی آخرين پيامبر برای همه ی زمان هاست و بايد:

مردم زمان خودش به معجزه بودن آن اعتراف کنند.

آيندگان هم معجزه بودن آن را تاييد کنند.

معجزه ی اصلی پيامبر اسلام قرآن (معجزه ای از جنس کتاب) است.

تحدی یعنی مبارزه طلبی و قران کریم از مخالفان می خواهد تا اگر در الهی بودن قران شکی دارند کتابی همانند آن بیاورند (قل لئن اجتمعت.....لا یاتون بمثله)؛ سپس برای نشان دادن عجز و ناتوانی آنها (مخالفان) پیشنهاد را به ده سوره کاهش داد؛ اما برای اثبات نهایت عجز و ناتوانی مخالفان پیشنهاد حتی یک سوره همانند سوره های قران را داده است. (فاتو بسورة مثله)

مخالفان قرآن از ابتدای نزول تا کنون متن هایی ارائه کرده که برای افراد غیر متخصص ممکن است بی عیب جلوه کند اما نزد مراکز علمی و تخصصی و اندیشمندان مورد قبول واقع نشده؛ حتی به اندازه سوره کوثر هم نتوانسته اند سوره ای بیاورند.

اعجاز لفظی

اعجاز محتوايی

برای بیان معارف قرآن، زیباترین کلمات را به کاربرده و آشنایان با زبان عربی به محض خواندن متوجه آن خواهند شد؛ از جمله ویژگی های لفظی می توان ساختار زیبا و آهنگ موزون کلمه ها و جمله ها، شیرینی بیان، رسایی تعبیرات با وجود اختصار نام برد. این زیبایی ها سبب نفوذ خارق العاده قرآن در افکار و نفوس شد؛ در نتیجه بسیاری از اندیشمندان و ادیبان تحت تأثیر آن مسلمان شدند. همچنین اگر کسی برای شنیدن قرآن نزد پیامبر می رفت، مجازات می شد. اعجاز لفظی از همان آغاز نزول مورد توجه همگان حتی مخالفان قرار گرفت.

انسجام درونی در عین نزول تدریجی

آثار و نوشته های اولیّه دانشمندان با دوران کمال و پختگیشان فرق دارد و معمولاً تجدید نظر و اصلاح می شود اما قرآن با بیش از 6000 آیه با اینکه در طول 23 سال به تدریج نازل شده و از موضوعات متنوعی سخن گفته ولی آیاتش دقیق تر از اعضای بدن هماهنگی و انسجام دارد و همدیگر را تأیید می کنند.

تأثیر ناپذیری از عقاید دوران جاهلیت

به مجموعه افکار و عقاید و آداب و رسوم در هر دوره، فرهنگ می گویند که مردم را تحت تأثیر قرار می دهد؛ قرآن با اینکه در عصر جاهلیت نازل شد اما نه تنها از عقاید خرافی جاهلیت تأثیر نپذیرفت بلکه به شدت با آنها مبارزه نیز کرد؛ از جمله طرح مسائلی مثل عدالت خواهی، علم دوستی، معنویت و حقوق برابر انسان ها

جامعیت و همه جانبه بودن

در حدود 15 قرن پیش نازل شده و همه ی مسائل حیاتی را که انسان برای هدایت نیاز دارد، گفته است؛ فقط از امور معنوی و آخرت سخن نگفته بلکه از زندگی مادی و دنیای انسان و مسئولیت اجتماعی نیز سخن گفته؛ حدیثی از امام باقر (ع): خدا، آنچه را که امت تا روز قیامت به آن احتیاج دارد، در کتابش (قرآن) آورده است. منظور از آنچه مورد نیاز است؛ نیازهای مربوط به هدایت یعنی نیازهایی که پیامبران برای آنها فرستاده شده اند.

ذکر نکات علمی بی سابقه

در جامعه ای از علم و رشته های علمی خبری نبود، قرآن به برخی نکات علمی اشاره کرده که بعدها توسط دانشمندان کشف گردید. این مطلب بیانگر فراتر بودن قرآن و علم خداوند از علم آن روز جامعه است برای مثال

نیروی جاذبه

قرآن جاذبه بین ستارگان را عامل درهم نرفتن ستارگان بیان کرد در حالیکه تا قبل از قرن 18 دانشمندان فکر می کردند ستارگان به سقف آسمان چسبیده اند.

قرآن: خداوند، آسمان ها را با ستون هایی که برای شما دیدنی نیستند، برپا داشته است.

انبساط جهان

یعنی فاصله گرفتن کهکشان ها از هم به طور مدام. از مهمترین اکتشافات در قرن بیستم است.

قران: و السماء بنیناها باید و انا لموسعون

ام یقولون افتراه قل فاتو بسورة مثله (یونس/38)

می گویند (پیامبر قرآن را) به خداوند افترا بسته است بگو: اگر می توانید یک سوره همانند آن بیاورید.

قل لئن اجتمعت الانس و الجن علی ان یاتو بمثل هذا القران لا یاتون بمثله و لو کان بعضهم لبعض ظهیرا (اسرا/88)

بگو اگر تمامی انس و جن جمع شوند تا همانند قرآن را بیاورند، نمی توانند همانند آن را بیاورند، هر چند پشتیبان هم باشند.

افلا یتدبرون القران و لو کان من عند غیر الله لوجدو فیه اختلافا کثیرا (نساء/82)

پس آیا در قرآن نمی اندیشند و اگر از جانب غیر خدا بود، قطعاً در آن اختلاف بسیاری را می یافتند.

و ما کنت تتلو من قبله من کتاب و لا تخطه بیمینک اذا لارتاب المبطلون (عنکبوت/48)

و پیش از آن هیچ نوشت هاى نمی خواندى و با دست خود آن را نمی نوشتى که در آن صورت کجروان به شک می افتادند.