درسنامه کامل جامعه شناسی (3) فصل 2 علوم اجتماعی

شامل جوامع روستایی/شهری/عشایری/اجتماعی/اقشار و گروه های مختلف اجتماعی/محلات اجتماعی و ........می شوند. هرکدام از آنها فرهنگ ( باورها- ارزش ها- هنجارها- سنت ها- آداب و رسوم و شیوه زندگی ...)خاص خود را دارند.

لذا زندگی در هر کدام از آنها؛ منابع و قواعد معینی را برای کنشگری ما تعیین می کنند.

بنابراین بسته به اینکه در کدام اجتماع انسانی؛ به عبارت دیگر؛ در کدام کشور اشهر/ روستا/در کدام محله/ قشر /طبقه يا گروه اجتماعی زندگی کنیم.

کنشگری ما منابع معینی خواهد داشت و تحت تاثیر قواعد و ضوابط مشخصی خواهد بود.

( سبک یا شیوه زندگی مشخصی خواهیم داشت)

 شیوه زندگی شامل: شیوه تغذیه/ شیوه گذران اوقات فراغت/ شیوه پوشش/ شیوه روابط اجتماعی و.... می باشد.

که تحت تاثیر منابع و قواعد اجتماعی (ساختارهای اجتماعی) می باشد.

بدین ترتیب کنشگری ما تحت الشعاع و تحت تأثیر ساختارهای اجتماعی خواهد بود.

اما نکنه مهم اینجاست که شاید به نظر برسد که ساختارهای اجتماعی بیشتر محدود کننده کنش های ما هستند و قدرت کنشگری ما را مقید می سازند. در حالیکه این فقط یک روی سکه است. درست است که ساختارهای اجتماعی محدودکننده آزادی کنشگران هستند. اما در عین حال همین ساختارهای اجتماعی بشدت توانایی بخش هم هستند. به گونه ای که اگر این ساختارها نباشند. قدرت کنشگری انسان در خلاء مانده و به هیچ روی به کنش های معنی دار و نتیجه بخش نمی انجامند.

چند مثال ساده می آوریم:

کنشگرانی مانند کریس رونالدو يا لیونل مسی را در نظر بگیرید. این کنشگران اجتماعی يا بازیکنان فوتبال ماهر. مهارت بسیار بالایی در بازی با توپ دارند. اما چه چیزی باعث می شود که این افراد بتوانند مهارت بالای خود را عملیاتی کنند. اگر ورزشی بنام فوتبال با منابع معین (شامل : ورزشگاها- چمن مناسب- کنفدراسیون فیفا و ...) يا قواعد معین (شامل : قواعد داوری- قواعد مربوط به زمان بازی- قواعد تاکتیکی و ...) وجود نداشت؛ آیا امکان اين بود که امروزه نوابغی مثل مسی و رونالدو را داشته باشیم. بنابراین خلق و پیدایش نوابغی چون مسی و روناندو ناشی از دوعامل است.

الف) مهارت و هوش فوتبالی آنها یا همان قدرت کنشگری آنها

ب) منابع و قواعد بازی فوتبال که موجب می شود مهارت های این بازیکنان امکان عملیاتی شدن را داشته باشد.

شامل جوامع روستایی/شهری/عشایری/اجتماعی/اقشار و گروه های مختلف اجتماعی/محلات اجتماعی و ........می شوند. هرکدام از آنها فرهنگ ( باورها- ارزش ها- هنجارها- سنت ها- آداب و رسوم و شیوه زندگی ...)خاص خود را دارند.

لذا زندگی در هر کدام از آنها؛ منابع و قواعد معینی را برای کنشگری ما تعیین می کنند.

بنابراین بسته به اینکه در کدام اجتماع انسانی؛ به عبارت دیگر؛ در کدام کشور اشهر/ روستا/در کدام محله/ قشر /طبقه يا گروه اجتماعی زندگی کنیم.

کنشگری ما منابع معینی خواهد داشت و تحت تاثیر قواعد و ضوابط مشخصی خواهد بود.

( سبک یا شیوه زندگی مشخصی خواهیم داشت)

 شیوه زندگی شامل: شیوه تغذیه/ شیوه گذران اوقات فراغت/ شیوه پوشش/ شیوه روابط اجتماعی و.... می باشد.

که تحت تاثیر منابع و قواعد اجتماعی (ساختارهای اجتماعی) می باشد.

بدین ترتیب کنشگری ما تحت الشعاع و تحت تأثیر ساختارهای اجتماعی خواهد بود.

اما نکنه مهم اینجاست که شاید به نظر برسد که ساختارهای اجتماعی بیشتر محدود کننده کنش های ما هستند و قدرت کنشگری ما را مقید می سازند. در حالیکه این فقط یک روی سکه است. درست است که ساختارهای اجتماعی محدودکننده آزادی کنشگران هستند. اما در عین حال همین ساختارهای اجتماعی بشدت توانایی بخش هم هستند. به گونه ای که اگر این ساختارها نباشند. قدرت کنشگری انسان در خلاء مانده و به هیچ روی به کنش های معنی دار و نتیجه بخش نمی انجامند.

چند مثال ساده می آوریم:

کنشگرانی مانند کریس رونالدو يا لیونل مسی را در نظر بگیرید. این کنشگران اجتماعی يا بازیکنان فوتبال ماهر. مهارت بسیار بالایی در بازی با توپ دارند. اما چه چیزی باعث می شود که این افراد بتوانند مهارت بالای خود را عملیاتی کنند. اگر ورزشی بنام فوتبال با منابع معین (شامل : ورزشگاها- چمن مناسب- کنفدراسیون فیفا و ...) يا قواعد معین (شامل : قواعد داوری- قواعد مربوط به زمان بازی- قواعد تاکتیکی و ...) وجود نداشت؛ آیا امکان اين بود که امروزه نوابغی مثل مسی و رونالدو را داشته باشیم. بنابراین خلق و پیدایش نوابغی چون مسی و روناندو ناشی از دوعامل است.

الف) مهارت و هوش فوتبالی آنها یا همان قدرت کنشگری آنها

ب) منابع و قواعد بازی فوتبال که موجب می شود مهارت های این بازیکنان امکان عملیاتی شدن را داشته باشد.

شامل جوامع روستایی/شهری/عشایری/اجتماعی/اقشار و گروه های مختلف اجتماعی/محلات اجتماعی و ........می شوند. هرکدام از آنها فرهنگ ( باورها- ارزش ها- هنجارها- سنت ها- آداب و رسوم و شیوه زندگی ...)خاص خود را دارند.

لذا زندگی در هر کدام از آنها؛ منابع و قواعد معینی را برای کنشگری ما تعیین می کنند.

بنابراین بسته به اینکه در کدام اجتماع انسانی؛ به عبارت دیگر؛ در کدام کشور اشهر/ روستا/در کدام محله/ قشر /طبقه يا گروه اجتماعی زندگی کنیم.

کنشگری ما منابع معینی خواهد داشت و تحت تاثیر قواعد و ضوابط مشخصی خواهد بود.

( سبک یا شیوه زندگی مشخصی خواهیم داشت)

 شیوه زندگی شامل: شیوه تغذیه/ شیوه گذران اوقات فراغت/ شیوه پوشش/ شیوه روابط اجتماعی و.... می باشد.

که تحت تاثیر منابع و قواعد اجتماعی (ساختارهای اجتماعی) می باشد.

بدین ترتیب کنشگری ما تحت الشعاع و تحت تأثیر ساختارهای اجتماعی خواهد بود.

اما نکنه مهم اینجاست که شاید به نظر برسد که ساختارهای اجتماعی بیشتر محدود کننده کنش های ما هستند و قدرت کنشگری ما را مقید می سازند. در حالیکه این فقط یک روی سکه است. درست است که ساختارهای اجتماعی محدودکننده آزادی کنشگران هستند. اما در عین حال همین ساختارهای اجتماعی بشدت توانایی بخش هم هستند. به گونه ای که اگر این ساختارها نباشند. قدرت کنشگری انسان در خلاء مانده و به هیچ روی به کنش های معنی دار و نتیجه بخش نمی انجامند.

چند مثال ساده می آوریم:

کنشگرانی مانند کریس رونالدو يا لیونل مسی را در نظر بگیرید. این کنشگران اجتماعی يا بازیکنان فوتبال ماهر. مهارت بسیار بالایی در بازی با توپ دارند. اما چه چیزی باعث می شود که این افراد بتوانند مهارت بالای خود را عملیاتی کنند. اگر ورزشی بنام فوتبال با منابع معین (شامل : ورزشگاها- چمن مناسب- کنفدراسیون فیفا و ...) يا قواعد معین (شامل : قواعد داوری- قواعد مربوط به زمان بازی- قواعد تاکتیکی و ...) وجود نداشت؛ آیا امکان اين بود که امروزه نوابغی مثل مسی و رونالدو را داشته باشیم. بنابراین خلق و پیدایش نوابغی چون مسی و روناندو ناشی از دوعامل است.

الف) مهارت و هوش فوتبالی آنها یا همان قدرت کنشگری آنها

ب) منابع و قواعد بازی فوتبال که موجب می شود مهارت های این بازیکنان امکان عملیاتی شدن را داشته باشد.

اجتماعات انسانی

شامل جوامع روستایی/شهری/عشایری/اجتماعی/اقشار و گروه های مختلف اجتماعی/محلات اجتماعی و ........می شوند. هرکدام از آنها فرهنگ ( باورها- ارزش ها- هنجارها- سنت ها- آداب و رسوم و شیوه زندگی ...)خاص خود را دارند.

لذا زندگی در هر کدام از آنها؛ منابع و قواعد معینی را برای کنشگری ما تعیین می کنند.

بنابراین بسته به اینکه در کدام اجتماع انسانی؛ به عبارت دیگر؛ در کدام کشور اشهر/ روستا/در کدام محله/ قشر /طبقه يا گروه اجتماعی زندگی کنیم.

کنشگری ما منابع معینی خواهد داشت و تحت تاثیر قواعد و ضوابط مشخصی خواهد بود.

( سبک یا شیوه زندگی مشخصی خواهیم داشت)

 شیوه زندگی شامل: شیوه تغذیه/ شیوه گذران اوقات فراغت/ شیوه پوشش/ شیوه روابط اجتماعی و.... می باشد.

که تحت تاثیر منابع و قواعد اجتماعی (ساختارهای اجتماعی) می باشد.

بدین ترتیب کنشگری ما تحت الشعاع و تحت تأثیر ساختارهای اجتماعی خواهد بود.

اما نکنه مهم اینجاست که شاید به نظر برسد که ساختارهای اجتماعی بیشتر محدود کننده کنش های ما هستند و قدرت کنشگری ما را مقید می سازند. در حالیکه این فقط یک روی سکه است. درست است که ساختارهای اجتماعی محدودکننده آزادی کنشگران هستند. اما در عین حال همین ساختارهای اجتماعی بشدت توانایی بخش هم هستند. به گونه ای که اگر این ساختارها نباشند. قدرت کنشگری انسان در خلاء مانده و به هیچ روی به کنش های معنی دار و نتیجه بخش نمی انجامند.

چند مثال ساده می آوریم:

کنشگرانی مانند کریس رونالدو يا لیونل مسی را در نظر بگیرید. این کنشگران اجتماعی يا بازیکنان فوتبال ماهر. مهارت بسیار بالایی در بازی با توپ دارند. اما چه چیزی باعث می شود که این افراد بتوانند مهارت بالای خود را عملیاتی کنند. اگر ورزشی بنام فوتبال با منابع معین (شامل : ورزشگاها- چمن مناسب- کنفدراسیون فیفا و ...) يا قواعد معین (شامل : قواعد داوری- قواعد مربوط به زمان بازی- قواعد تاکتیکی و ...) وجود نداشت؛ آیا امکان اين بود که امروزه نوابغی مثل مسی و رونالدو را داشته باشیم. بنابراین خلق و پیدایش نوابغی چون مسی و روناندو ناشی از دوعامل است.

الف) مهارت و هوش فوتبالی آنها یا همان قدرت کنشگری آنها

ب) منابع و قواعد بازی فوتبال که موجب می شود مهارت های این بازیکنان امکان عملیاتی شدن را داشته باشد.

اجتماعات انسانی

شامل جوامع روستایی/شهری/عشایری/اجتماعی/اقشار و گروه های مختلف اجتماعی/محلات اجتماعی و ........می شوند. هرکدام از آنها فرهنگ ( باورها- ارزش ها- هنجارها- سنت ها- آداب و رسوم و شیوه زندگی ...)خاص خود را دارند.

لذا زندگی در هر کدام از آنها؛ منابع و قواعد معینی را برای کنشگری ما تعیین می کنند.

بنابراین بسته به اینکه در کدام اجتماع انسانی؛ به عبارت دیگر؛ در کدام کشور اشهر/ روستا/در کدام محله/ قشر /طبقه يا گروه اجتماعی زندگی کنیم.

کنشگری ما منابع معینی خواهد داشت و تحت تاثیر قواعد و ضوابط مشخصی خواهد بود.

( سبک یا شیوه زندگی مشخصی خواهیم داشت)

 شیوه زندگی شامل: شیوه تغذیه/ شیوه گذران اوقات فراغت/ شیوه پوشش/ شیوه روابط اجتماعی و.... می باشد.

که تحت تاثیر منابع و قواعد اجتماعی (ساختارهای اجتماعی) می باشد.

بدین ترتیب کنشگری ما تحت الشعاع و تحت تأثیر ساختارهای اجتماعی خواهد بود.

اما نکنه مهم اینجاست که شاید به نظر برسد که ساختارهای اجتماعی بیشتر محدود کننده کنش های ما هستند و قدرت کنشگری ما را مقید می سازند. در حالیکه این فقط یک روی سکه است. درست است که ساختارهای اجتماعی محدودکننده آزادی کنشگران هستند. اما در عین حال همین ساختارهای اجتماعی بشدت توانایی بخش هم هستند. به گونه ای که اگر این ساختارها نباشند. قدرت کنشگری انسان در خلاء مانده و به هیچ روی به کنش های معنی دار و نتیجه بخش نمی انجامند.

چند مثال ساده می آوریم:

کنشگرانی مانند کریس رونالدو يا لیونل مسی را در نظر بگیرید. این کنشگران اجتماعی يا بازیکنان فوتبال ماهر. مهارت بسیار بالایی در بازی با توپ دارند. اما چه چیزی باعث می شود که این افراد بتوانند مهارت بالای خود را عملیاتی کنند. اگر ورزشی بنام فوتبال با منابع معین (شامل : ورزشگاها- چمن مناسب- کنفدراسیون فیفا و ...) يا قواعد معین (شامل : قواعد داوری- قواعد مربوط به زمان بازی- قواعد تاکتیکی و ...) وجود نداشت؛ آیا امکان اين بود که امروزه نوابغی مثل مسی و رونالدو را داشته باشیم. بنابراین خلق و پیدایش نوابغی چون مسی و روناندو ناشی از دوعامل است.

الف) مهارت و هوش فوتبالی آنها یا همان قدرت کنشگری آنها

ب) منابع و قواعد بازی فوتبال که موجب می شود مهارت های این بازیکنان امکان عملیاتی شدن را داشته باشد.

اجتماعات انسانی

شامل جوامع روستایی/شهری/عشایری/اجتماعی/اقشار و گروه های مختلف اجتماعی/محلات اجتماعی و ........می شوند. هرکدام از آنها فرهنگ ( باورها- ارزش ها- هنجارها- سنت ها- آداب و رسوم و شیوه زندگی ...)خاص خود را دارند.

لذا زندگی در هر کدام از آنها؛ منابع و قواعد معینی را برای کنشگری ما تعیین می کنند.

بنابراین بسته به اینکه در کدام اجتماع انسانی؛ به عبارت دیگر؛ در کدام کشور اشهر/ روستا/در کدام محله/ قشر /طبقه يا گروه اجتماعی زندگی کنیم.

کنشگری ما منابع معینی خواهد داشت و تحت تاثیر قواعد و ضوابط مشخصی خواهد بود.

( سبک یا شیوه زندگی مشخصی خواهیم داشت)

 شیوه زندگی شامل: شیوه تغذیه/ شیوه گذران اوقات فراغت/ شیوه پوشش/ شیوه روابط اجتماعی و.... می باشد.

که تحت تاثیر منابع و قواعد اجتماعی (ساختارهای اجتماعی) می باشد.

بدین ترتیب کنشگری ما تحت الشعاع و تحت تأثیر ساختارهای اجتماعی خواهد بود.

اما نکنه مهم اینجاست که شاید به نظر برسد که ساختارهای اجتماعی بیشتر محدود کننده کنش های ما هستند و قدرت کنشگری ما را مقید می سازند. در حالیکه این فقط یک روی سکه است. درست است که ساختارهای اجتماعی محدودکننده آزادی کنشگران هستند. اما در عین حال همین ساختارهای اجتماعی بشدت توانایی بخش هم هستند. به گونه ای که اگر این ساختارها نباشند. قدرت کنشگری انسان در خلاء مانده و به هیچ روی به کنش های معنی دار و نتیجه بخش نمی انجامند.

چند مثال ساده می آوریم:

کنشگرانی مانند کریس رونالدو يا لیونل مسی را در نظر بگیرید. این کنشگران اجتماعی يا بازیکنان فوتبال ماهر. مهارت بسیار بالایی در بازی با توپ دارند. اما چه چیزی باعث می شود که این افراد بتوانند مهارت بالای خود را عملیاتی کنند. اگر ورزشی بنام فوتبال با منابع معین (شامل : ورزشگاها- چمن مناسب- کنفدراسیون فیفا و ...) يا قواعد معین (شامل : قواعد داوری- قواعد مربوط به زمان بازی- قواعد تاکتیکی و ...) وجود نداشت؛ آیا امکان اين بود که امروزه نوابغی مثل مسی و رونالدو را داشته باشیم. بنابراین خلق و پیدایش نوابغی چون مسی و روناندو ناشی از دوعامل است.

الف) مهارت و هوش فوتبالی آنها یا همان قدرت کنشگری آنها

ب) منابع و قواعد بازی فوتبال که موجب می شود مهارت های این بازیکنان امکان عملیاتی شدن را داشته باشد.

 ۱- توانای بخش کنشگران ( کنشگران می توانند کنش های معنی دار و اثرگذار انجام دهند)

۲- محدودیت بخش و کنترل کننده کنشگران (آزادی خودسرانه کنشگران بواسطه قواعد و ضوابط؛ محدود می کنند)

مثال دیگر: فرض کنیم شما یکی از دانش آموزانی هستید که پشتکار تحصیلی بسیار بالایی دارد. قدرت حافظه و گرایش به مطالعه قراوانی دارد. شما چطور می توانید این توانایی های خود را به نتیجه برسانید. اگر مدارس و دانشگاه ها با متابع و قواعد خاص خودشان نبودند؛(متابع: مدرسه - معلم- کتاب و ....) (قواعد : ساعات حضور در مدرسه- قواعد انظباطی- کنکور و ....) آیا امکانی وجود داشت که این توانایی های شما به سرنجامی برسد.

بنابراین این ساختارهای اجتماعی هستند که در عین اعمال محدودیت بر کنشگری شما موجبات عملیاتی شدن و اثربخش شدن قدرت کنشگری(استعداد تحصیلی) شما می شوند. وظیفه علوم اجتماعی این است که به بررسی رابطه متقابل (دیالکتیک) ساختارهای اجتماعی و کنشگران اجتماعی می پردازد یکی از مباحث کلی و اساسی در علوم اجتماعی این است که خلق کنش های مفید و سازنده در جامعه زمانی است که میان ویژگی ها و توانایی های بالقوه کنشگران و ساختارهایی که در آن قرار می گیرند؛ تناسب و هماهنگی وجود داشته باشد.

اگر ساختار مناسب نباشد قدرت بالقوه کنشگری آنسانها بتد ریج تحلیل رفته و به افرادی فرسوده و سرخورده بدل می شوتد که از عهده خلق کنش های آثرگذار را نخواهند داشت. در جامعه ما این وضعیت بسیار فراوانی بالایی دارد). از سوی دیگر اگر کنشگرانی با توان بالقوه پایین وارد ساختاری توانمند شوند. بتدریج آن ساختار ها را رو به زوال می برند.

 بنابراین آگر در جامعه ناکارامدی هایی مشاهده می شود ناشی از سه عامل خواهد بود:

۱- درجامعه ضعف ساختاری وجود دارد ( اشکال در قواعد و منابع است).

مثال : مسائل مربوط به ساختار آموزش و پرورش. از جمله کنکور و ...

 ۲- درجامعه بواسطه آموزش و پرورش نامناسب (در جامعه - خانواده - مدارس و دانشگاه هاو ....)؛ افراد فاقد توانایی کنشگری هستند.

مثال : دانش آموزانی که درمقطع دبیرستان در خواندن و نوشتن درست مشکل دارند.

 ۳- درجامعه میان ساختارها و کنشگران هماهنگی و تناسب وجود ندارد. مثال : دانش آموز قوی در یک نظام آموزشی ضعیف.