درسنامه کامل دین و زندگی (1) رشته انسانی فصل 11 دوستی با خدا

محبت و دوستی سرچشمه بسیاری از تصمیم ها و کارهای انسان .است فعالیت هایی که آدمی در طول زندگی انجام می دهد ریشه در دلبستگی ها و محبت های او دارد و همین محبت هاست که به زندگی آدمی جهت می دهد. به هر میزان که محبت شدیدتر باشد تأثیر آن نیز در زندگی عمیق تر و گسترده تر است؛ مثلا کسی که دوستدار ثروت ،است، سمت و سوی همه کارهای خود را رسیدن به ثروت قرار می دهد کسی که شیفته مد است دل مشغولی شب و روز او دست یافتن به آخرین مدهاست و کسی که محبوب و معشوق خود را دانشمند یا هنرمندی قرار میدهد ظاهر و حتی سبک زندگی خود را شبیه وی می سازد.

 پس بسیاری از تصمیمات و کارهای انسان از محبت سرچشمه می گیرد.

امام علی (ع) :اگر می خواهید بدانید یک انسان چقدر ارزش دارد ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق میورزد کسی که عشقش یک آپارتمان است در واقع ارزشش به مقدار همان آپارتمان است. کسی که عشقش ماشین است ارزشش به همان میزان است اما کسی که عشقش خداوند متعال است ارزشش به اندازه خداست.

اگر انسان دل به سرچشمه کمالات و زیبای ها ، سپارد و قلب خود را جایگاه او کند زندگی اش رنگ و بوی دیگری می یابد و هر میزان که ایمان انسان به خدا بیشتر شود، محبت وی نیز به خدا بیشترمی شود عشق و محبت الهی ،افسردگی ترس و یأس را از بین می برد و به انسان، نشاط شجاعت و قدرت می بخشد. محبت الهی تنبل را چالاک و زرنگ بخیل را، بخشنده کم طاقت و ناشکیبا را صبور و شکیبا می کند و سرانجام آدمی را از خودخواهی به ایثار و از خودگذشتگی می رساند. عشق به خدا چون اکسیری است که مرده را حیات می بخشد و زندگی حقیقی را به وی عطا میکند این همه تحول به این دلیل است که قلب انسان جایگاه خداست و جز با خدا آرام و قرار نمی یابد.

امام صادق می فرماید:

 قلب انسان حرم خداست؛ در حرم خدا غیر خدا را جا ندهید.

 قرآن کریم یکی از ویژگی های مؤمنان را دوستی و محبت شدید آنان نسبت به خدا می داند.

وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَتَّخِذَ مِن دونِ الله اندادَ ا یُحِبّونَهُم کَحُبِّ الله وَالَّذِینَ آمَنوا أَشَدُّ حُبًّا لله

و بعضی از مردم همتایانی را به جای خدا میگیرند آنان را دوست می دارند مانند دوستی خدا اما کسانی که ایمان آورده اند به خدا محبت بیشتری دارند.

پیروی از خداوند:

 به میزانی که انسان به دستورات کسی احترام بگذارد و فرمان های او را انجام دهد محبت و دل بستگی به او را در وجود خود بیشتر می کند؛ به خصوص وقتی که این دستورها از جانب خدا باشد که بهترین و مفیدترین راهنمایی ها را به انسان کرده است.

برخی می گویند اگر قلب انسان با خدا باشد کافی است و عمل به دستورات او ضرورتی ندارد آنچه اهمیت دارد درون و باطن انسان است نه ظاهر او اما این توجیه با کلام خداوند سازگار نیست خداوند عمل به دستوراتش را که توسط پیامبر ارسال شده است شرط اصلی دوستی با خدا اعلام می کند.

قُل ان کُنتُم تُحِبّونَ اللَّهَ فَاتَّهِ بعونی یُحِببکُمُ اللهُ وَ یَغِفر لَکُم ذُنوبَکُم

معنی و پیام آیه:

بگو اگر خدا را دوست دارید از من پیروی کنید تا خدا دوستتان بدارد و گناهانتان را ببخشد.

دوستی با دوستان خدا:

اگر می خواهیم محبت خداوند در دلمان خانه کند باید محبت کسانی را که رنگ و نشانی از او دارند و خداوند محبت و دوستی آنان را به ما توصیه کرده، در دل جای دهیم و هر میزان که این علاقه بیشتر و قوی تر، باشد محبت ما نیز به خدا افزون تر می شود انبیا و اولیای الهی و مجاهدان راه حق و آنان که در مسیر بندگی خدا حرکت ،کردند دوستان خداوند هستند و برترین این دوستان رسول خدا و اهل بیت ایشان می باشند که با تمام وجود به خدا عشق ورزیدند و زندگی خود را در اطاعت کامل خداوند سپری کردند دوستی با آنان همان دوستی با خداوند و محبت به آنان در مسیر محبت به خداوند است.

بیزاری از دشمنان خدا و مبارزه با آنان:

عاشق روشنایی از تاریکی می گریزد و آن کس که به دوستی با خدا افتخار می کند با هرچه ضد خداست، مقابله می نماید. او دوستدار حق و دشمن باطل است عاشقان خدا پرچمدار مبارزه با ستم و ستمگران بوده اند همه پیامبران از حضرت نوح و حضرت ابراهیم تا پیامبر اسلام زندگی خود را در مبارزه با ستم و پلیدی گذراندند و پرچم مبارزه را از نسلی به نسل بعد منتقل کردند نمی شود کسی دوستدار خداوند باشد؛ اما زشتی و ستم را در جامعه ببیند و سکوت اختیار کند.

از این رو جهاد در راه خدا در برنامه تمام پیامبران الهی بوده و بیشتر آنان در حال مبارزه با ستمگران به شهادت رسیده اند. امروزه نیز مشاهده می کنیم که مستکبران و ستمگران برای رسیدن به منافع دنیایی خود حقوق ملت ها را زیر پا می گذارند و آنان را از حقوقشان محروم می کنند رنج و محرومیت مردم، فلسطین، یمن، سوریه، عراق، بحرین و ... نمونه آشکاری از رفتار مستکبران است که جز با مبارزه برطرف نخواهد شد.

پس دینداری بر دو پایه استوار است:

تولّی (دوستی با خدا و دوستان او ) و تبری (بیزاری از باطل و پیروان او).