کلمه در زبان عربی بر سه نوع است: اسم، فعل و حرف.
کلمه ای است که بر معنایی مستقل دلالت کند بدون اینکه مقرون به زمان باشد؛ مانند: الطالب (دانش آموز)، الشجرة (درخت)
کلمه ای است که بر حالت یا کاری در یکی از زمانهای گذشته، حال یا آینده دلالت کند؛ مانند: كتب (نوشت)، يَكْتُبُ (می نویسد)، سَوفَ يَكْتُبُ (خواهد نوشت) حرف: کلمه ای است که معنای مستقلی ندارد و باید با اسم یا فعل همراه باشد؛ مانند: من (از)، في (در)
۱- داشتن «آل»
مثال
العلم
۲-داشتن «تنوین»
مثال
عالم، عالماً، عالم
۳- «مضاف» واقع شدن
مثال
کتاب الطالب
1 حرف «آل» باید قابلیت جدا شدن از کلمه را داشته باشد؛ مانند «الکتاب» (آل + کتاب) ولی اگر حرف «آل» جزء کلمه باشد علامت اسم محسوب نمی شود؛ مانند: «الهم» که فعل ماضی است.
2 هر اسمی می تواند تنها یکی از علامتهای مذکور را داشته باشد. همچنین اسم های دیگری نیز وجود دارد که فاقد این علامتها است؛ مانند: اسم إشاره، اسم استفهام و ضمائر که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. البته اسمهای مثنی و جمع مذکر سالم هم تنوین نمی گیرند.
از نشانه های دیگر اسم، تاء گرد (ة - ة) است و یا اینکه بعد از حرف «یا» می آید.
در کدامیک از عبارتهای زیر اسم وجود ندارد؟
الف الدُّنْيا مَزرَعَةُ الآخِرَةِ.
ب النوم أَنَّ المَوتِ.
ج سَلِّمُوا ثُمَّ اجْلِسُوا
د جمالُ العِلْمِ نَشْرُهُ.
در گزینه «ج» «سَلِّمُوا» و «اجْلِسُوا» فعل امر و «ثم» حرف است و در سایر گزینه ها همه کلمات اسم هستند؛ لذا جواب صحیح گزینه «ج» می باشد.
كم فعلاً يُوجد في العبارة التالية؟
لا تَقْتُلُوا يُوسفَ وَ الْقُوهُ في البِئرِ ثُمَّ قُولُوا لِأَبِيكُمْ أَكَلَهُ الذِّئب.
الف ثلاثة
ب أربعة
ج خمسة
د ستة
کلمات - لا تقتلوا، القوا، قولوا و أکل، فعل هستند لذا جواب صحیح گزینه «ب» است.