به مجموعه افراد یک گونه که در یک مکان و یک زمان زندگی می کنند جمعیت گویند .
مثلاً درختان کاج شهر تهران یک جمعیت هستند اما درختان کاج جنگل های شمال کشور جزو این جمعیت نیستند زیرا با آن ها هم مکان نیستند .
مثلاً باکتری های درون سیرابی یک نشخوارکننده با باکتری های سیرابی نشخوارکننده دیگر یک جمعیت به حساب نمی آیند .
بعد از کشف پادزیست ها (آنتی بیوتیک ها) در نیمه قرن گذشته آدمی به یکی از کارامد ترین ابزارهای دفاعی در برابر باکتری های بیماری زا مجهز شد و توانست در نبرد با آن ها پیروز شود .
طراحی داروهای جدید در نبرد با باکتری های بیماری زا برتری انسان را نسبت به آن ها حفظ کرده است اما باکتری ها نیز مقاوم تر شده اند .
باکتری ها در گذر زمان نسبت به پادزیست ها مقاوم می شوند و این نشان می دهد که موجودات زنده می توانند در گذر زمان تغییر کنند .
تغییر جمعیت هم در پروکاریوت ها و هم در یوکاریوت ها صورت می گیرد .
تغییر جمعیت یوکاریوت ها و پروکاریوت ها در گذر زمان رخ می دهد و تدریجی است نه یکباره .
شباهت های بین جانداران موجب می شود که آن ها را در یک گونه قرار دهیم اما در بین افراد یک گونه تفاوت های فردی نیز وجود دارد که سبب شناخت آن ها از هم می شود . .
تفاوت های فردی در اثر عوامل ارثی و محیطی به وجود می آیند.
تفاوت های فردی موجب پایداری گونه و تغییر جمعیت می شود.
هر چه تفاوت های فردی در جمعیتی بیشتر باشد تنوع افراد نیز در آن جمعیت بیشتر است .
تفاوت های فردی مختص انسان نیست و در بین افراد سایر گونه ها نیز دیده می شود .
علت تغییر در گذر زمان متفاوت بودن باکتری ها با هم می باشد .
مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها نوعی صفت سازگار با محیط در باکتری ها می باشد .
آنتی بیوتیک یک عامل محیطی می باشد.
تتراسایکلین، آزیترومایسین، اریترومایسین، آمپی سیلین نوعی آنتی بیوتیک هستند .
ژن مقاومت به آنتی بیوتیک بر روی دیسک یا پلازمید باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک وجود دارد .
برای انتقال صفت مقاومت از باکتری مقاوم به غیر مقاوم تنها کافیست تا دیسک باکتری مقاوم وارد باکتری غیر مقاوم شود .
تنظیم: سید ابراهیم موسوی